Jakuba 1,26

Słowo Życia

26 Jeśli ktoś uważa się za pobożnego człowieka, a nie panuje nad swoim językiem, to oszukuje siebie samego, a jego pobożność jest bezużyteczna.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

26 Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny,[1] nie powściągając swego języka, lecz oszukując swoje serce, tego bogobojność jest bezużyteczna.[2] (2 Tm 3,13; Tt 1,10; Jk 1,22; 1 P 3,10)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

26 Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny, lecz nie powściąga swego języka, to oszukuje swoje serce i jego bogobojność pozbawiona jest treści.