17Okazujcie posłuszeństwo waszym duchowym przywódcom. Oni bowiem dbają o wasze dobro i odpowiadają za to przed Bogiem. Pomóżcie im wykonywać to zadanie z radością i bez narzekania. Jeśli jednak sprawicie, że popadną przez was w przygnębienie, nie będą w stanie okazywać wam potrzebnej pomocy.
17Bądźcie posłuszni swoim przewodzącym i ulegajcie [im], oni bowiem czuwają nad waszymi duszami i zdadzą z tego sprawę; aby mogli czynić to z radością, a nie z narzekaniem, bo to nie wyszłoby wam na korzyść.[1] (Dz 20,28; 1 Kor 16,16; 1 Tes 5,12; Hbr 10,7; Jk 3,1; 1 P 5,1; 1 P 5,2; 1 P 5,5)
17Bądźcie posłuszni i ulegli swoim przewodnikom. Czuwają oni nad waszymi duszami i zdadzą z tego sprawę. Niech to czynią z radością, a nie z narzekaniem, bo to nie wyszłoby wam na korzyść.