Dzieje Apostolskie 3,2

Słowo Życia

2 Właśnie wtedy niesiono pewnego człowieka, który od urodzenia nie mógł chodzić. Codziennie kładziono go pod bramą świątyni, zwaną Piękną, aby mógł prosić wchodzących o wsparcie.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

2 A wnoszony był jakiś mężczyzna, chromy od łona swej matki, który był codziennie sadzany przy bramie świątyni zwanej Piękną,[1] aby prosił wchodzących do świątyni o jałmużnę;[2] (Łk 7,22; Łk 11,41; Łk 12,33; Dz 9,36; Dz 10,2; Dz 10,4; Dz 10,31; Dz 14,8; Dz 24,17)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

2 W tym też czasie przynoszono tam pewnego człowieka, który nie mógł chodzić od urodzenia.[1] Codziennie sadzano go przy bramie świątyni, zwanej Piękną, gdzie prosił wchodzących o wsparcie.