1 Koryntian 14,22

Słowo Życia

22 Widzicie więc, że dar mówienia obcymi językami nie jest znakiem prowadzącym do wiary, lecz do niewiary. Dar proroctwa natomiast, prowadzi ludzi do wiary.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

22 Języki zatem są na znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących,[1] a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących. (Dz 2,1; Dz 11,15; 1 Kor 14,21; 1 Kor 14,23; 1 Kor 14,26; Hbr 3,12)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

22 Języki zatem są znakiem dla niewierzących, a nie dla wierzących. Znakiem dla wierzących, a nie dla niewierzących, jest proroctwo.