Łukasza 4,22

Słowo Życia

22 Słuchający byli pełni uznania, ale dziwili się, że wypowiedział tak niezwykłe słowa. —Jak to możliwe?—zastanawiali się. —Przecież to syn Józefa!

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

22 Wszyscy zaś przytakiwali Mu i podziwiali słowa łaski,[1] które padały z Jego ust, a też mówili: Czy ten nie jest synem Józefa? (Mt 7,28; Mt 13,55; Mk 6,2; Łk 3,23; Łk 4,32)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

22 Wszyscy potakiwali Mu, podziwiali pełne życzliwości słowa[1] płynące z Jego ust, ale też mówili: Czy to nie jest syn Józefa?