Łukasza 11,7

Słowo Życia

7 Przyjaciel zaś odpowiada z łóżka: „Nie żądaj ode mnie, żebym teraz wstawał. Drzwi są już zamknięte i wszyscy śpimy. Tym razem nie mogę ci pomóc”.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

7 a tamten odpowie ze środka: Nie zadawaj mi trudu, drzwi już zamknięte,[1] moje dzieci są ze mną na posłaniu – nie mogę wstać i dać ci? (Łk 18,5)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

7 a tamten ze środka odpowiada: Daj mi spokój, drzwi zamknięte, dzieci śpią przy mnie — nie mogę wstać i dać ci!