Łukasza 11,42

Słowo Życia

42 Lecz marny wasz los, faryzeusze! Bo chociaż skrupulatnie dajecie Bogu dziesiątą część swoich najdrobniejszych nawet dochodów, to lekceważycie Bożą prawość i miłość. A to jest przecież najważniejsze, choć o dziesięcinie również nie należy zapominać.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

42 Lecz biada wam, faryzeuszom, że dajecie dziesięcinę z mięty, ruty i z każdego ziela, a pomijacie[1] sąd i miłość Boga – to należało czynić, a i tamtego nie zaniedbać.[2] (Mt 23,23; Łk 18,12)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

42 Lecz biada wam, faryzeuszom, bo składacie dziesięcinę z mięty, ruty i każdego ziela, a lekceważycie sprawiedliwy sąd i miłość Boga. Tymczasem właśnie tego należało dopilnować — i tamtego nie zaniedbać.