Römer 9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Oddanie Pawła względem Izraela

1 Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, poświadcza mi to moje sumienie w Duchu Świętym, 2 że mój smutek jest wielki, a ból w moim sercu nieustanny. 3 Otóż ja sam życzyłem sobie* wyklętym* być od Chrystusa w zamian za moich braci, moich krewnych* według ciała, 4 którymi są Izraelici, których jest usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba [świątynna] i obietnice,* 5 których są ojcowie i od których pochodzi Chrystus według ciała, będący ponad wszystkim Bóg błogosławiony na wieki.* Amen.

Izrael w Bożym planie zbawienia

6 Nie jest jednak tak, że zawiodło Słowo Boże. Bo nie wszyscy, którzy [pochodzą] z Izraela, są Izraelem, 7 ani, choć z nasienia Abrahama, nie wszyscy są dziećmi, ale od Izaaka będzie nazwane twoje nasienie. 8 To znaczy: Nie ci, którzy są dziećmi ciała, są dziećmi Boga, ale dzieci obietnicy liczą się jako nasienie. 9 Słowo obietnicy brzmi bowiem tak: Przyjdę [znów] o tym czasie i Sara będzie miała syna.* 10 Nie tylko to, ale i Rebeka, która poczęła z łoża jednego,* Izaaka, naszego ojca; 11 jeszcze bowiem nie urodziły się ani nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby według wybrania pozostawał plan Boga* – 12 nie z uczynków, lecz z [woli] powołującego – powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu, 13 jak napisano: Jakuba pokochałem, a Ezawa znienawidziłem. 14 Co zatem powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? W żadnym razie. 15 Do Mojżesza bowiem mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję. 16 A zatem nie [zależy to od] chcącego ani od zabiegającego, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie. 17 Mówi bowiem Pismo faraonowi: Po to tylko cię wzbudziłem, bym mógł na tobie okazać swoją moc i aby po całej ziemi sławiono moje imię. 18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, i kogo chce, zatwardza.* 19 Powiesz mi zatem: Dlaczego więc jeszcze oskarża?* Czy ktokolwiek oparł się Jego woli? 20 O człowieku! Przeciwnie, kim ty jesteś, że spierasz się z Bogiem? Czy rzeźba pyta rzeźbiarza: Dlaczego mnie tak wyrzeźbiłeś?* 21 Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, by z tego samego zaczynu zrobić jedno naczynie do celów zaszczytnych, a drugie do niezaszczytnych? 22 [A co,] jeśli Bóg, chcąc ukazać gniew i dać poznać swą moc, zniósł z wielką cierpliwością naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie, 23 a też aby dać poznać bogactwo swojej chwały nad naczyniami zmiłowania, które z góry przygotował do chwały, 24 które też powołał – [to jest] nas – nie tylko z Żydów, ale i z narodów? 25 Jak i u Ozeasza mówi: Nie mój lud nazwę moim ludem i niekochaną – ukochaną; 26 i stanie się w miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście wy moim ludem, że zostaną tam nazwani synami Boga żywego. 27 Izajasz z kolei woła w związku z Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, [tylko] reszta będzie zbawiona; 28 Słowo bowiem wypełniając i nie odwlekając spełni* Pan na ziemi. 29 A tak przepowiedział Izajasz: Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam nasienia, stalibyśmy się jak Sodoma i przypominalibyśmy Gomorę.* 30 Co zatem powiemy? Że narody, które nie dążyły do sprawiedliwości, pozyskały sprawiedliwość, to jest sprawiedliwość z wiary, 31 Izrael zaś, dążący do Prawa sprawiedliwości,* do Prawa sprawiedliwości* nie doszedł. 32 Dlaczego? Dlatego, że nie [było to] z wiary, ale jakby z uczynków. Zawadzili o kamień potknięcia, 33 jak napisano: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę skandalu, a ten, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.