Psalm 49 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń o niemocy mocnych

1 Dla prowadzącego chór. Dla synów Koracha. Psalm.* 2 Posłuchajcie tego, wszystkie ludy! Skłońcie uszy, wszyscy mieszkańcy świata! 3 Wy, synowie prostych, i wy, synowie zamożnych,* Bogaty, jak również ubogi! 4 Moje usta dadzą wyraz mądrości; A rozważanie mego serca – rozsądkowi. 5 Nakłonię swoje ucho do przypowieści, Przy cytrze wyjawię swą zagadkę: 6 Dlaczego mam się bać w dniach nieszczęścia, Gdy otacza mnie niegodziwość moich zdrajców, 7 Ufających swojej mocy I chlubiących się ogromem swoich bogactw? 8 [Przecież] człowiek niczym nie wykupi swego brata, Nie da Bogu za niego* łapówki,* 9 Bo okup za ich duszę zbyt wysoki I nigdy go nie wystarczy, 10 Aby [taki] mógł żyć nadal, na zawsze, [I]* nie oglądał grobu.* 11 Owszem, [każdy] widzi, że i mądrzy umierają, Czy to głupiec, czy prostak, giną w ten sam sposób I obcym zostawiają swe bogactwo. 12 Mogli myśleć,* że ich domy są wieczne, Ich mieszkania z pokolenia w pokolenie – Swoimi imionami nazwali nawet kraje. 13 Ale, mimo przepychu, człowiek się nie ostoi, Przypomina bydlęta, które giną.* 14 Taka to jest droga tych, którzy są pewni siebie, A po nich tych, co lubują się w ich przechwałkach.* Sela. 15 Są jak owce przeznaczone* do Szeolu, Śmierć jest ich pasterzem – Lecz prawi zapanują nad nimi o poranku* – Ich postać – na zniszczenie w Szeolu, Z [dala od] jego pałaców. 16 Lecz mą duszę Bóg wykupi z ręki Szeolu, Ponieważ mnie [do siebie] przyjmie.* Sela. 17 Nie bój się, kiedy ktoś się bogaci, Kiedy rośnie chwała jego domu, 18 Bo w [godzinie] swej śmierci niczego nie zabierze, Nie zejdzie za nim jego chwała. 19 Choćby swej duszy za swego życia błogosławił – A chwalą cię, gdy sobie dogadzasz* – 20 Dołączy do pokolenia swoich ojców, Którzy nigdy nie zobaczą już światła. 21 Człowiek [żyjący] w przepychu tego nie zrozumie, Przypomina bydlęta, które giną.*