Matthäus 25 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieść o dziesięciu pannach

1 Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy* i wyszły na spotkanie pana młodego.* 2 Pięć zaś z nich było głupich, a pięć roztropnych. 3 Głupie bowiem wzięły swoje lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. 4 Roztropne zaś zabrały oliwę w zbiorniczkach wraz ze swoimi lampami. 5 A gdy pan młody zwlekał, wszystkie zdrzemnęły się i posnęły. 6 O północy zaś rozległ się krzyk: Oto pan młody, wyjdźcie mu na spotkanie. 7 Wtedy ocknęły się wszystkie te panny i poprawiły swoje lampy. 8 Głupie zaś powiedziały do roztropnych: Dajcie nam z waszej oliwy, gdyż nasze lampy gasną. 9 A roztropne odpowiedziały: By nie zabrakło nam i wam, idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie. 10 Gdy zaś one odeszły kupić, przyszedł pan młody i te, które były gotowe, weszły z Nim na wesele i drzwi zostały zamknięte. 11 Potem zaś nadeszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie! Panie! Otwórz nam. 12 A on odpowiedział: Zapewniam, że nie znam was. 13 Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny.

Przypowieść o talentach

14 Podobnie bowiem pewien człowiek odjeżdżający [za granicę] przywołał własne sługi i przekazał im swoje mienie. 15 Temu dał pięć talentów,* temu dwa, a tamtemu jeden – każdemu według własnej mocy – i odjechał. Zaraz 16 ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, obrócił nimi i zyskał dalsze pięć. 17 Podobnie ten, który dwa, zyskał dalsze dwa. 18 Ten zaś, który otrzymał jeden, odszedł, rozkopał ziemię i ukrył srebro swojego pana. 19 Po długim zaś czasie przychodzi pan tych sług i rozlicza z nimi sprawę. 20 Podszedł więc ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł dalsze pięć talentów i mówi: Panie, powierzyłeś mi pięć talentów; oto zyskałem dalsze pięć talentów. 21 A jego pan powiedział: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych, postawię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana.* 22 Podszedł też ten, który otrzymał dwa talenty, i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, oto zyskałem dalsze dwa talenty. 23 A jego pan na to: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych, postawię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana. 24 Podszedł także ten, który posiadł jeden talent, i powiedział: Panie, przekonałem się,* że jesteś twardym* człowiekiem, że żniesz, gdzie nie posiałeś, i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś. 25 Przestraszony więc odszedłem i ukryłem twój talent w ziemi; oto masz, co twoje. 26 Jego pan zaś odpowiedział mu: Sługo zły i leniwy!* Byłeś świadom, że żnę, gdzie nie posiałem, i zbieram, gdzie nie rozsypałem. 27 Trzeba ci więc było położyć moje srebrniki bankierom, a ja po przyjściu odebrałbym to, co moje, z zyskiem.* 28 Zabierzcie mu więc talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów; 29 każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i będzie miał w nadmiarze, temu zaś, który nie ma, zostanie zabrane i to, co ma. 30 A nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

O sądzie nad żywymi

31 Gdy zaś przyjdzie Syn Człowieczy w swojej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały; 32 i będą zgromadzone przed Nim wszystkie narody, i odłączy jednych od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów; 33 i postawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy.* 34 Wtedy powie Król tym po swojej prawicy: Przyjdźcie, błogosławieni mojego Ojca, odziedziczcie Królestwo przygotowane dla was od założenia świata. 35 Gdyż głodowałem, a daliście Mi jeść, pragnąłem, a napoiliście Mnie, byłem obcym [przybyszem], a przyjęliście Mnie, 36 nagi, a odzialiście Mnie, chorowałem, a odwiedziliście Mnie,* byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. 37 Wtedy odpowiedzą Mu sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodującym, a nakarmiliśmy [Cię], lub spragnionym, a napoiliśmy [Cię]? 38 Kiedy widzieliśmy Cię obcym [przybyszem], a przyjęliśmy [Cię], lub nagim, a odzialiśmy [Cię]? 39 Kiedy też widzieliśmy Cię chorującym lub w więzieniu, a przyszliśmy do Ciebie? 40 A Król im odpowie: Zapewniam was, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci,* uczyniliście Mnie. 41 Następnie powie i tym po lewicy: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. 42 Gdyż głodowałem, a nie daliście Mi jeść, pragnąłem, a nie napoiliście Mnie. 43 Byłem obcym [przybyszem], a nie przyjęliście Mnie, nagim, a nie odzialiście Mnie, chorym i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. 44 Wtedy odpowiedzą i oni: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodującym lub spragnionym, lub obcym [przybyszem], lub nagim, lub chorym, lub w więzieniu – i nie usłużyliśmy Ci? 45 Wówczas odpowie im: Zapewniam was, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście też Mnie. 46 I odejdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.