Johannes 5 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Uzdrowienie w szabat

1 Potem było żydowskie święto* i Jezus udał się do Jerozolimy. 2 A jest w Jerozolimie przy [Bramie] Owczej sadzawka zwana po hebrajsku Betezda,* mająca pięć krużganków. 3 Leżało w nich mnóstwo niedomagających, niewidomych, kulejących, bezwładnych* [i] sparaliżowanych, którzy czekali na poruszenie wody.* 4 Czasem bowiem anioł Pana zstępował do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, niezależnie od tego, jaką chorobą był złożony.* 5 Był tam też pewien człowiek, od trzydziestu ośmiu lat złożony swą niemocą.* 6 Gdy Jezus zobaczył go leżącego – a poznał, że już ma [za sobą] długi czas – zapytał go: Czy chcesz stać się zdrowy? 7 Chory odpowiedział Mu: Panie, nie mam człowieka, który – gdy poruszona zostanie woda* – wrzuciłby mnie do sadzawki, a zanim ja sam dojdę, inny wchodzi przede mną. 8 Wówczas Jezus powiedział do niego: Wstań, weź* swe posłanie* i chodź.* 9 I człowiek ten natychmiast stał się zdrowy, wziął swoje posłanie i zaczął chodzić. Tego właśnie dnia był szabat. 10 Żydzi* nagabywali więc uzdrowionego: Jest szabat i nie wolno ci nosić posłania. 11 On zaś odpowiedział im: Ten, który uczynił mnie zdrowym, powiedział: Weź swe posłanie i chodź. 12 Zapytali go: Kim jest ten człowiek, który ci polecił wziąć je i zacząć chodzić? 13 Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest, gdyż Jezus wymknął się z tłumu będącego w tym miejscu. 14 Potem Jezus spotkał go w świątyni i powiedział do niego: Oto stałeś się zdrowy; nie grzesz więcej, aby nie stało ci się coś gorszego. 15 Człowiek ten odszedł i powiadomił Żydów, że to Jezus jest tym, który uczynił go zdrowym. 16 Właśnie dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że czynił to* w szabat. 17 Jezus zaś odpowiedział im:* Mój Ojciec aż dotąd działa – i Ja działam.* 18 Stąd też Żydzi tym bardziej starali się Go zabić, bo nie tylko rozwiązywał szabat, ale także Boga nazywał własnym Ojcem, czyniąc* siebie [w ten sposób] równym Bogu.

Dzieła Ojca w dziełach Syna

19 W odpowiedzi [na te zarzuty] Jezus oświadczył: Ręczę i zapewniam was, Syn sam od siebie nie może nic uczynić, poza tym, co widzi, że Ojciec czyni; cokolwiek bowiem On czyni, to Syn czyni podobnie.* 20 Bo Ojciec kocha Syna i ukazuje Mu wszystko, co sam czyni, i ukaże Mu dzieła większe niż te, abyście się dziwili. 21 Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce. 22 Ojciec nawet nie sądzi nikogo, lecz wszelki sąd oddał Synowi, 23 aby wszyscy czcili Syna tak, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał.

Życie wieczne: owoc ufania Słowu Boga

24 Ręczę i zapewniam was, kto słucha mojego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie zdąża na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia. 25 Ręczę i zapewniam was, że nadchodzi godzina, a [nawet] już jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, którzy usłyszą, ożyją. 26 Gdyż jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak też sprawił, by Syn miał życie sam w sobie. 27 I powierzył Mu władzę sprawowania sądu, ponieważ jest [On] Synem Człowieczym. 28 Nie dziwcie się temu; nadchodzi bowiem godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą Jego głos; 29 i wyjdą ci, którzy czynili to, co dobre, ku zmartwychwstaniu [do] życia, a ci, którzy czynili to, co złe, ku zmartwychwstaniu [na] sąd. 30 Ja sam od siebie nie mogę nic czynić; jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy,* gdyż nie szukam swojej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał. 31 Jeśli Ja świadczę* o sobie, moje świadectwo nie jest prawdziwe; 32 jest Inny, który świadczy o Mnie, i wiem, że świadectwo, które składa o Mnie, jest prawdziwe. 33 Wy posłaliście do Jana i on złożył świadectwo prawdzie. 34 Ja zaś przyjmuję świadectwo nie od człowieka, ale mówię to, abyście wy byli zbawieni. 35 On był tą Lampą, która płonie i świeci,* wy zaś do pewnego czasu cieszyliście się jego światłem. 36 Ja jednak mam świadectwo większe niż Jana; gdyż dzieła, które Ojciec powierzył mi do wykonania, te dzieła, których dokonuję, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. 37 Ojciec też, który Mnie posłał, złożył o Mnie świadectwo; Jego głosu nigdy nie usłyszeliście, Jego postaci nie oglądaliście 38 ani nie macie Jego Słowa mieszkającego w was, stąd* wy nie wierzycie Temu, którego On posłał. 39 Zgłębiacie Pisma,* ponieważ wy sądzicie, że macie w nich życie wieczne,* a tymczasem one składają świadectwo o Mnie; 40 do Mnie jednak nie chcecie przyjść, aby mieć życie. 41 Nie przyjmuję chwały od ludzi, 42 ale przekonałem się, że wy nie macie w sobie miłości Bożej. 43 Ja przyszedłem w imieniu mojego Ojca i nie przyjmujecie Mnie; jeśli kto inny przyjdzie we własnym imieniu, tego przyjmiecie. 44 Jak możecie uwierzyć wy, którzy od siebie nawzajem przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od samego Boga? 45 Przestańcie sądzić,* że to Ja będę was oskarżał przed Ojcem; waszym oskarżycielem będzie Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. 46 Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i Mnie, ponieważ on napisał o Mnie. 47 Jeśli jednak jego pismom nie wierzycie, jak uwierzycie moim słowom?