Hebräer 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ostrzeżenie przed lekceważeniem zbawienia

1 Dlatego* tym bardziej powinniśmy być posłuszni, aby nas czasem nie zniosło [z kursu].* 2 Bo skoro słowo wypowiedziane przez aniołów stało się wiążące, a każde wykroczenie i nieposłuszeństwo spotkało się ze słuszną* zapłatą, 3 to w jaki sposób my ujdziemy cało, lekceważąc tak wielkie zbawienie?* Początkowo zwiastowane przez Pana, zostało nam potwierdzone przez tych, którzy usłyszeli,* 4 a przy tym Bóg poświadczał je znakami i cudami, różnorodnymi przejawami mocy i rozdzielaniem Ducha Świętego według swojej woli.*

Jezus – człowiek i Arcykapłan

5 Gdyż* nie aniołom podporządkował przyszły [zamieszkały] świat,* o którym mówimy. 6 Poświadczył to bowiem ktoś, kiedy gdzieś powiedział: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz? Albo syn człowieczy, że się o niego troszczysz?* 7 Tylko na chwilę uczyniłeś go mniejszym od aniołów, ukoronowałeś go chwałą i dostojeństwem, 8 wszystko poddałeś pod jego stopy. Gdy bowiem podporządkował Mu wszystko, nie pozostawił niczego, co by Mu nie było podporządkowane.* Teraz jednak jeszcze nie widzimy, że wszystko jest Mu podporządkowane; 9 widzimy raczej Tego, który na chwilę został uczyniony mniejszym od aniołów – Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci – po to, by móc z łaski Bożej zakosztować śmierci za każdego. 10 Przystało bowiem Temu, z powodu którego [dzieje się] wszystko i za sprawą którego [dzieje się] wszystko, [aby Tego, który] wielu synów doprowadził do chwały, Sprawcę ich zbawienia, udoskonalić przez cierpienia.* 11 Ten bowiem, który uświęca, jak i ci, którzy są uświęcani, z jednego [są] wszyscy;* z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi, 12 gdy mówi: Rozgłoszę Twoje imię wśród moich braci, pośród zgromadzenia będę Ci śpiewał na chwałę; 13 i znowu: W Nim będę pokładał ufność; i znowu: Oto Ja i dzieci, które dał mi Bóg. 14 A ponieważ dzieciom przypadł udział w krwi i ciele, On również miał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który ma władzę nad śmiercią,* to jest diabła, 15 i wyzwolić tych wszystkich, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie pozostawali w niewoli. 16 Oczywiste jest bowiem, że ujmuje się On nie za aniołami, lecz ujmuje się za nasieniem Abrahama. 17 Dlatego musiał zostać we wszystkim upodobniony do braci, aby stać się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w sprawach dotyczących Boga, dla przebłagania* za grzechy ludu, 18 w czym bowiem doznał cierpień sam doświadczany, [w tym] może także dopomóc doświadczanym.*