Hebräer 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Syn najważniejszym objawieniem Boga

1 Różnorodnie i wielorako* Bóg, który przemawiał* dawniej do ojców przez proroków,* 2 w tych ostatnich dniach* przemówił do nas przez Syna,* którego ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni.* 3 On, będąc odblaskiem* chwały i odbiciem* Jego Istoty,* podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, gdy sam dokonał oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach 4 i stał się o tyle ważniejszym od aniołów, o ile wspanialsze od nich odziedziczył imię.* 5 Do którego bowiem z aniołów [Bóg] kiedykolwiek powiedział: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem?* I znowu: Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem? 6 A gdy znowu wprowadza Pierworodnego* na świat,* mówi: Niech Jemu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży. 7 O aniołach wprawdzie powiedziano: On swych aniołów czyni wichrami,* a swych podwładnych płomieniami ognia; 8 lecz o Synu: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem prawości berło Twojego Królestwa. 9 Uochałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś bezprawie, dlatego Twój Bóg namaścił Cię, o Boże, olejkiem radości jak żadnego z twoich towarzyszy.* 10 Oraz: Ty, Panie, na początku posadowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem Twoich rąk; 11 one przeminą, a Ty pozostaniesz, wszystkie jak szata ulegną zużyciu, 12 jak płaszcz je zwiniesz, jak okrycie – i doznają przemiany; lecz Ty jesteś ten sam i nie skończą się Twoje lata.* 13 Do którego z aniołów powiedział też kiedykolwiek: Usiądź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół jako podnóżek dla Twoich stóp?* 14 Czy nie są oni wszyscy służebnymi duchami,* posyłanymi do posługi tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie?*