Philipper 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Dlatego, bracia moi ukochani i wytęsknieni, moja radości i korono, tak właśnie stójcie w Panu, ukochani. 2 Zachęcam Ewodię* i zachęcam Syntyche,* aby były jednomyślne w Panu. 3 Tak, proszę i ciebie, wierny towarzyszu,* zajmij się nimi;* one dla ewangelii zmagały się razem ze mną, z Klemensem* i z innymi moimi współpracownikami, których imiona są w Zwoju życia. 4 Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam,* radujcie się! 5 Wasza uprzejmość* niech da się poznać wszystkim ludziom: Pan jest blisko! 6 Przestańcie martwić* się o cokolwiek, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach, z dziękczynieniem, niech wasze prośby staną się znane Bogu. 7 A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i waszych myśli w Chrystusie Jezusie.* 8 Ponadto, bracia, cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek szlachetne, cokolwiek sprawiedliwe, cokolwiek czyste,* cokolwiek miłe, cokolwiek czcigodne, cokolwiek jest cnotą i cokolwiek chwalebne – o tym rozmyślajcie.* 9 Czyńcie też to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co słyszeliście i co widzieliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.

Podziękowanie za pamięć

10 Ucieszyłem się zaś w Panu wielce, że nareszcie zaczęliście o mnie myśleć, choć myśleliście, lecz zabrakło sposobności. 11 Nie żebym mówił z powodu niedostatku. Ja bowiem nauczyłem się być zadowolony z tego, w czym jestem. 12 Umiem się ograniczyć, umiem też żyć w obfitości; wszędzie i we wszystko jestem wtajemniczony; umiem być syty, umiem też głodować, obfitować i być w niedostatku. 13 Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia, w Chrystusie.* 14 Jednakże pięknie postąpiliście,* łącząc się ze mną w ucisku. 15 A wy sami wiecie, Filipianie, że na początku [głoszenia] ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, żadne zgromadzenie nie dołączyło do mnie w rachunku rozchodu i przychodu – poza wami jednymi, 16 bo i do Tesaloniki i raz, i drugi* przysłaliście na moje potrzeby.* 17 Nie że zależy mi na darze, raczej zależy mi na plonie, szybko powiększającym się na waszym rachunku. 18 Odebrałem zaś wszystko – i mam w obfitości; zostałem zaopatrzony w pełni, gdy otrzymałem od Epafrodytosa to, co [przyszło] od was, pachnącą woń, miłą ofiarę przyjemną Bogu. 19 A mój Bóg w pełni zaspokoi wszelką waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie. 20 Bogu zaś i Ojcu naszemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

Pozdrowienia

21 Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną. 22 Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza zaś ci z domu cesarza. 23 Niech łaska Pana Jezusa Chrystusa będzie z waszym duchem. Amen.*