Apostelgeschichte 24 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Obrona Pawła przed namiestnikiem Feliksem

1 A po pięciu dniach przybył arcykapłan Ananiasz z niektórymi prezbiterami oraz z rzecznikiem* prawnym,* niejakim Tertullusem;* wnieśli oni przed namiestnikiem pozew przeciwko Pawłowi. 2 A gdy został wezwany, Tertullus zaczął oskarżać, mówiąc: Wiele pokoju zażywamy dzięki tobie i reformom mającym miejsce w tym narodzie za sprawą twojej przezorności.* 3 Zawsze i wszędzie przyjmujemy to, najdostojniejszy Feliksie, z wszelką wdzięcznością. 4 Aby zaś więcej cię nie trudzić, proszę, abyś nas pokrótce w swojej cierpliwości wysłuchał. 5 Stwierdziliśmy bowiem, że ten człowiek [szerzy] zarazę i wywołuje powstania* wśród wszystkich Żydów po całym zamieszkałym świecie jako przywódca [heretyckiego] stronnictwa Nazaretańczyków. 6 Próbował on też zbezcześcić świątynię, więc schwytaliśmy go i chcieliśmy osądzić według naszego Prawa. 7 Gdy jednak przybył chiliarcha Lizjasz z dużą siłą, wyrwał go z naszych rąk 8 i polecił, aby jego oskarżyciele udali się do ciebie,* o czym też – jeśli wypytasz o to wszystko – sam możesz dowiedzieć się o tym, o co go oskarżamy. 9 Żydzi również potwierdzili oskarżenie, zapewniając, że tak się sprawy mają. 10 A gdy namiestnik skinął na niego, aby mówił, Paweł odpowiedział: Wiedząc, że od wielu lat jesteś sędzią tego narodu, w dobrej myśli podejmuję obronę w sprawach, które mnie dotyczą. 11 Możesz sprawdzić, że nie upłynęło więcej niż dwanaście dni, odkąd przybyłem do Jerozolimy, aby złożyć pokłon [Bogu]. 12 I nie napotkali mnie w świątyni sporzącego się z kimkolwiek ani wzniecającego niepokój w synagogach, ani też w mieście, 13 nie mogą też dowieść przed tobą tego, o co mnie teraz oskarżają. 14 To natomiast wyznaję przed tobą, że zgodnie z Drogą, którą nazywają herezją, w ten sposób służę ojczystemu Bogu, wierząc wszystkiemu temu, co zgodne z Prawem, oraz temu, co napisano u proroków; 15 mam przy tym nadzieję względem Boga, [spełnienia] której również oni sami oczekują, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 16 W tym też sam usilnie się staram mieć sumienie nieskazitelne wobec Boga i ludzi zawsze. 17 A po wielu latach* przybyłem, aby mojemu narodowi uczynić wsparcie oraz [złożyć] ofiary, 18 przy których napotkali mnie w świątyni, po dokonaniu oczyszczenia, bez tłumu i bez zgiełku, 19 jacyś Żydzi z Azji, którzy powinni tu być przed tobą i oskarżać, jeżeli mają coś przeciwko mnie. 20 Albo niech ci oto sami powiedzą, jaką nieprawość znaleźli u mnie, gdy stałem przed Sanhedrynem. 21 Chyba tylko ten jeden okrzyk, który wydałem, gdy stałem pośród nich: Jestem dziś postawiony przed waszym sądem z powodu zmartwychwstania.

Dalsze losy Pawła pod rządami Feliksa

22 Feliks zaś odroczył ich, a dokładniej zaznajomiony z tym, co dotyczy Drogi, powiedział: Gdy chiliarcha Lizjasz przybędzie,* wydam postanowienie w waszej sprawie. 23 Rozkazał setnikowi strzec go, stosować ulgę i nikomu z jego bliskich* nie bronić mu posługiwać. 24 A po kilku dniach przybył Feliks z własną żoną Druzyllą,* która była Żydówką, posłał po Pawła i wysłuchał go w sprawie wiary w Chrystusa Jezusa. 25 Lecz gdy zaczął mówić o sprawiedliwości, o wstrzemięźliwości i o nadchodzącym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: Na teraz odejdź; gdy znajdę czas, poślę po ciebie. 26 Jednocześnie miał nadzieję, że Paweł da mu pieniądze;* dlatego częściej po niego posyłał i rozmawiał z nim. 27 Po upływie dwóch lat* Feliks otrzymał następcę,* Porcjusza Festusa.* Chcąc jednak zyskać względy Żydów, Feliks pozostawił Pawła w więzieniu.