Apostelgeschichte 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Dzień zesłania Ducha Świętego

1 A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy,* byli wszyscy razem na jednym miejscu.* 2 I nagle stał się z nieba szum, jakby uderzenie potężnego wiatru, i napełnił cały dom, w którym siedzieli. 3 I ukazały im się rozdzielające się języki jakby ognia* – i usiadł na każdym jednym z nich. 4 I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak Duch dawał im się wypowiadać.* 5 A przebywali w Jerozolimie Żydzi, bogobojni mężczyźni ze wszystkich narodów pod niebem. 6 Gdy więc powstał ten głos, zgromadził się tłum i wpadł w zdumienie, gdyż słyszeli, każdy jeden, jak mówili ich własnym dialektem.* 7 Zaskoczeni zaś i zdumieni mówili: Czy oto ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami? 8 Jak to więc jest, że my słyszymy, każdy nasz własny dialekt, w którym zostaliśmy urodzeni? 9 Partowie i Medowie, i Elamici,* i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji,* Pontu* i Azji,* 10 Frygii* i Pamfilii,* Egiptu i tych części Libii, które leżą koło Cyreny,* i przybysze z Rzymu, 11 zarówno Żydzi, jak i prozelici,* Kreteńczycy oraz Arabowie – słyszymy ich, jak w naszych językach mówią o wielkich dziełach Boga. 12 Wszyscy więc, zaskoczeni i bardzo zmieszani, mówili jeden do drugiego: Co to ma być? 13 Inni zaś drwili i utrzymywali: Młodym winem są upici.

Wyjaśniająca mowa Piotra

14 Wówczas powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i wyraźnie do nich przemówił: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy mieszkacie w Jerozolimie! Niech to będzie wam wiadome i z uwagą wysłuchajcie moich słów.* 15 Ci ludzie bowiem nie są pijani, jak podtrzymujecie, gdyż jest trzecia godzina dnia,* 16 ale to jest to, co było powiedziane przez proroka Joela:* 17 I stanie się w dniach ostatecznych* – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha* na wszelkie ciało* i prorokować będą wasi synowie i wasze córki, i wasi młodzieńcy oglądać będą widzenia, i wasi starcy śnić będą sny; 18 i nawet na moich niewolników i niewolnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować.* 19 I sprawię cuda na niebie – w górze, oraz znaki na ziemi – na dole, krew i ogień, i kłęby dymu. 20 Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pana wielki i wspaniały. 21 I wówczas każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. 22 Mężowie Izraelici! Posłuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża wskazanego wam przez Boga w dziełach mocy, cudach i znakach, których Bóg dokonał przez Niego pośród was, jak sami wiecie, 23 Tego, wydanego z woli* i [według] uprzedniej wiedzy Boga, rękami nieprawych przybiwszy [do krzyża], zamordowaliście – 24 Jego Bóg wzbudził, rozwiązując bóle* śmierci,* gdyż było niemożliwe, aby był On przez nią trzymany. 25 Dawid bowiem mówi o Nim: Miałem Pana zawsze przed moim obliczem, gdyż jest po mojej prawicy, aby mną nie zachwiano. 26 Dlatego moje serce doznało radości i rozweselił się mój język, przy tym zaś moje ciało mieszkać będzie w nadziei, 27 bo nie zostawisz mojej duszy w Hadesie* i nie dopuścisz, aby Twój Święty zobaczył zepsucie. 28 Oznajmiłeś mi drogi życia, napełnisz mnie radością przed swoim obliczem.* 29 Mężowie bracia, wolno [mi] wam śmiało powiedzieć o patriarsze* Dawidzie, że umarł i został pochowany, a jego grób jest u nas aż do tego dnia. 30 Jednak jako prorok, świadom, że Bóg potwierdził mu przysięgą, iż [jeden] z owocu jego lędźwi zasiądzie na jego tronie, 31 wcześniej to widząc, powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie pozostanie [On] w Hadesie, ani Jego ciało nie zobaczy* rozkładu. 32 Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. 33 A gdy został wyniesiony na prawicę Boga i otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego, rozlał Go, co wy zarówno widzicie, jak i słyszycie. 34 Bo nie Dawid wstąpił na niebiosa, sam natomiast mówi: Pan powiedział mojemu Panu: Usiądź po mojej prawicy, 35 aż położę Twoich nieprzyjaciół podnóżkiem Twoich stóp. 36 Z pewnością więc niech wie cały dom Izraela, że i Panem,* i Chrystusem* uczynił Go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.

Ewangelizacyjne wskazania Piotra

37 Gdy to usłyszeli, byli przeszyci do głębi serca i zwrócili się do Piotra oraz pozostałych apostołów: Co mamy robić, mężowie bracia? 38 A Piotr do nich: Opamiętajcie się* – mówi – i niech każdy z was da się ochrzcić* w imię Jezusa* Chrystusa dla odpuszczenia* waszych grzechów,* a otrzymacie dar – Ducha Świętego.* 39 Dla was bowiem jest ta obietnica i dla waszych dzieci,* i dla wszystkich, którzy są z dala,* ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła. 40 Innymi też liczniejszymi słowami poświadczał i doradzał* im, mówiąc: Dajcie się zbawić* od tego spaczonego* pokolenia. 41 Ci więc, którzy przyjęli jego słowo, zostali ochrzczeni i dodanych* zostało tego dnia około trzech tysięcy dusz.*

Życie pierwszego Kościoła

42 Trwali* zaś w nauce apostołów,* we wspólnocie,* w łamaniu chleba* i w modlitwach.* 43 A każdą duszę ogarniała bojaźń,* gdyż za sprawą apostołów działo się wiele cudów i znaków. 44 Wszyscy zaś wierzący byli razem i mieli wszystko wspólne, 45 i sprzedawali posiadłości oraz mienie i rozdzielali je wszystkim, zgodnie z tym, jaką ktoś miał potrzebę.* 46 Codziennie też jednomyślnie trwali w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z [wielką] radością i w prostocie serca, 47 wielbiąc Boga i mając łaskę u całego ludu. Pan natomiast codziennie przydawał im tych, którzy dostępowali zbawienia.