Offenbarung 19 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Weselna uczta Baranka

1 Potem* usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie – mówiących: Alleluja!* Zbawienie i chwała, i moc [należy do] naszego Boga, 2 gdyż słuszne i sprawiedliwe są Jego sądy; gdyż osądził wielką nierządnicę, która psuła ziemię swoim nierządem, i ukarał ją za krew swoich sług [przelaną] z jej ręki. 3 I powtórnie powiedzieli: Alleluja! I jej dym unosi się na wieki wieków. 4 Wówczas upadło dwudziestu czterech starszych oraz cztery stworzenia i pokłonili się Bogu, który siedzi na tronie, mówiąc: Amen, alleluja! 5 A od tronu wyszedł głos, mówiący: Uwielbiajcie naszego Boga, wszyscy Jego słudzy i wy, którzy się Go boicie – mali i wielcy. 6 I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby głos wielu wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: Alleluja! Gdyż Pan, nasz Bóg Wszechmogący, objął panowanie. 7 Cieszmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę, gdyż nadeszło wesele Baranka i przygotowała się* Jego Małżonka;* 8 i dano jej ubrać się w czysty, lśniący bisior, gdyż bisior oznacza sprawiedliwe czyny świętych. 9 A do mnie powiedział: Napisz: Szczęśliwi zaproszeni na ucztę weselną Baranka. I powiedział do mnie: To są prawdziwe Słowa Boga. 10 I upadłem przed jego stopami, aby mu się pokłonić. A on do mnie: Nie rób tego! Jestem współsługą twoim i twoich braci, którzy mają świadectwo Jezusa – Bogu oddaj pokłon! A świadectwem Jezusa jest duch proroctwa.*

Wizja Jezusa Chrystusa zwycięzcy

11 I zobaczyłem otwarte niebo,* i oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy – w sprawiedliwości sądzi i walczy. 12 Jego oczy jak* płomień ognia, a na Jego głowie wiele diademów; ma* wypisane imię, którego nie zna nikt poza Nim samym, 13 ubrany w szatę skąpaną we krwi, a Jego imię brzmi: Słowo Boga.* 14 I szły za nim wojska, które są w niebie, na białych koniach, ubrane w czysty, biały bisior. 15 A z Jego ust wychodzi ostry miecz, aby nim pobić narody; On sam będzie je pasł laską żelazną i On depcze tłocznię wina szaleńczego gniewu Wszechmogącego Boga, 16 a na szacie i na swoim biodrze wypisane ma imię: Król królów i Pan panów.

Los pokonanych

17 I zobaczyłem jednego anioła stojącego w słońcu; zawołał on donośnym głosem, mówiąc wszystkim ptakom latającym środkiem nieba: Chodźcie, zbierzcie się na wielką ucztę Boga, 18 aby jeść zwłoki królów i zwłoki chiliarchów,* i zwłoki mocarzy, i zwłoki koni z ich jeźdźcami, zwłoki wszystkich wolnych i niewolników, i małych, i wielkich. 19 I zobaczyłem zwierzę i królów ziemi, i ich wojska zebrane, aby stoczyć bój z Tym, który siedzi na koniu, i z Jego wojskiem. 20 I schwytane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który czynił przed nim znaki, przez które zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i pokłonili się jego podobiźnie – obaj zostali wrzuceni żywcem do jeziora ognia płonącego siarką.* 21 A pozostali zostali zabici mieczem wychodzącym z ust siedzącego na koniu – i wszystkie ptaki nasyciły się ich zwłokami.