Offenbarung 18 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń żałobna nad Babilonem

1 Potem zobaczyłem innego anioła zstępującego z nieba, mającego wielką władzę – a od jego chwały rozjaśniła się ziemia. 2 I zawołał potężnym głosem, mówiąc:* Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedzibą demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, kryjówką* wszelkiego ptactwa nieczystego, kryjówką wszelkiego zwierzęcia nieczystego i ohydnego, 3 gdyż winem szaleństwa jego nierządu zostały upojone wszystkie narody, królowie ziemi uprawiali z nim nierząd, a kupcy ziemi wzbogacili się na mocy jego przepychu.* 4 I usłyszałem inny głos z nieba, mówiący: Wyjdźcie z niego, mój ludu,* abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i abyście nie otrzymali z jego plag, 5 gdyż jego grzechy nałożyły się [na siebie], aż [dosięgły] nieba i Bóg wspomniał na jego niesprawiedliwe [czyny]. 6 Oddajcie mu tak, jak on oddawał, i podwójcie odpłatę według jego uczynków – w kielichu, w którym mieszał, zmieszajcie mu podwójnie. 7 Ile się sam wychwalał i rozkoszował przepychem, tyle zadajcie mu udręki i bólu, gdyż mówi w swoim sercu: Siedzę jak królowa, nie jestem wdową, bólu na pewno nie zobaczę. 8 Dlatego w jednym dniu nadejdą jego plagi, śmierć, ból i głód, i spłonie w ogniu; bo potężny jest Pan, Bóg, który go osądził. 9 I zapłaczą nad nim, i uderzą się w pierś królowie ziemi, którzy uprawiali z nim nierząd i rozkoszowali się przepychem,* gdy ujrzą dym jego pożaru. 10 Stojąc z dala, ze strachu przed jego męką, powiedzą: Biada, biada, miasto wielkie, Babilonie, miasto potężne, gdyż w jednej godzinie przyszedł twój sąd! 11 A kupcy ziemi płaczą i boleją nad nim, bo już nikt nie kupuje od nich towaru, 12 towaru ze złota, srebra, drogiego kamienia, pereł, bisioru, purpury, jedwabiu, szkarłatu, żadnego [towaru z] drzewa tujowego, żadnego przedmiotu z kości słoniowej, żadnego sprzętu z najdroższego drzewa, z miedzi, z żelaza, marmuru, 13 ani cynamonu, korzeni, pachnideł, mirry, kadzidła, wina, oliwy, najlepszej mąki, pszenicy, bydła, owiec, koni, wozów, ani ciał, ani dusz ludzkich. 14 I odszedł od ciebie dojrzały owoc pożądań twojej duszy, przepadło ci wszystko, co tłuste i lśniące – wcale już tego nie znajdą. 15 Kupcy tych [towarów], ci, którzy wzbogacili się na nim, stanęli z dala, ze strachu przed jego męką, z płaczem i żalem, 16 mówiąc: Biada, biada, miasto wielkie, ubrane w bisior, purpurę i szkarłat, ozdobione złotem, drogim kamieniem i perłą, 17 że w jednej godzinie zostało spustoszone tak wielkie bogactwo! I każdy sternik oraz każdy żeglujący przez to miejsce, marynarze i wszyscy pracujący na morzu, stanęli z dala 18 i patrząc na dym jego pożaru, zaczęli krzyczeć: Co jest podobne do tego wielkiego miasta? 19 I rzucali proch na swoje głowy i krzyczeli z płaczem i żalem: Biada, biada, miasto wielkie, w którym – na jego cennym towarze – wzbogacili się wszyscy, którzy mają okręty na morzu! Bo w jednej godzinie zostało spustoszone! 20 Rozwesel się nad nim, niebo i święci, apostołowie i prorocy, gdyż Bóg rozstrzygnął na jego szkodę wasz pozew przeciw niemu. 21 A jeden potężny anioł podniósł kamień, wielki jak młyński, i wrzucił do morza, mówiąc: W ten sposób, z rozmachem, zostanie rzucone wielkie miasto Babilon i już go nawet nie znajdą. 22 I nie usłyszą już w tobie głosu harfiarzy ani muzyków, flecistów ani trębaczy, nie znajdą też żadnego rzemieślnika jakiegokolwiek rzemiosła ani już nie usłyszą w tobie odgłosów z młyna; 23 i nie zabłyśnie już w tobie światło lampy, nie usłyszą już w tobie głosu pana młodego ani panny młodej; gdyż twoi kupcy byli możnymi ziemi, gdyż twoimi czarami zostały zwiedzione wszystkie narody. 24 W nim też znaleziono krew proroków i świętych, i wszystkich zabitych na ziemi.