Offenbarung 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 I dano mi trzcinę podobną do laski, mówiąc: Wstań i zmierz przybytek Boży i ołtarz oraz tych, którzy się w nim kłaniają [Bogu]. 2 Odrzuć jednak całkowicie dziedziniec zewnętrzny przybytku* i nie mierz go, gdyż został oddany narodom i będą deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące.* 3 Dam też dwom moim świadkom* i będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni odziani we włosiennice.* 4 Oni to są tymi dwoma drzewami oliwnymi i tymi dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi.* 5 A jeśli ktoś chce im szkodzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów – tak właśnie musi zginąć każdy, kto chciałby im szkodzić. 6 Mają oni władzę zamknąć niebo, tak by nie padał deszcz za dni ich prorokowania; mają też władzę nad wodami, aby je zamieniać w krew i uderzyć ziemię wszelką klęską, ilekroć zechcą. 7 A gdy dopełnią swego świadectwa, zwierzę* wychodzące z Abysu stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i zabije ich.* 8 A ich trupy będą leżeć na ulicy wielkiego miasta, które duchowo nazywa się Sodomą i Egiptem, gdzie też ich Pan został ukrzyżowany.* 9 I przez trzy i pół dnia [ludzie] należący do różnych ludów, plemion, języków i narodów będą patrzeć na ich trupy i nie pozwolą złożyć ich trupów w grobie. 10 A mieszkańcy ziemi cieszyć się będą z ich powodu i weselić, będą też posyłać podarunki jedni drugim, gdyż ci dwaj prorocy udręczyli mieszkańców ziemi.* 11 Lecz po trzech i pół dniach wszedł w nich duch życia od Boga i stanęli na swoje nogi, a na tych, którzy to oglądali, padł wielki strach. 12 I usłyszeli donośny głos z nieba, mówiący do nich: Wstąpcie tutaj! I wstąpili do nieba w obłoku, a ich wrogowie zobaczyli ich. 13 W tej godzinie powstało wielkie trzęsienie ziemi i dziesiąta część miasta zawaliła się, a w tym trzęsieniu ziemi zginęło siedem tysięcy imion ludzi, pozostałych natomiast ogarnął strach i oddali chwałę Bogu nieba. 14 Drugie „biada” minęło; oto szybko zbliża się trzecie „biada”.

Siódma trąba i trzecie Biada! Bóg wyrusza na sąd

15 I zatrąbił siódmy anioł;* wówczas rozległy się w niebie donośne głosy mówiące: Królestwo świata stało się [królestwem] naszego Pana i Jego Chrystusa, i królować będzie na wieki wieków. 16 A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na swoje twarze i oddało pokłon Bogu, 17 mówiąc: Dziękujemy Ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że użyłeś swej wielkiej mocy i zapanowałeś. 18 Narody wpadły w gniew – i nadszedł Twój gniew oraz czas sądzenia umarłych i rozdania zapłaty Twoim sługom prorokom, świętym, tym, którzy boją się Twego imienia – małym i wielkim – oraz zniszczenia niszczących ziemię.* 19 I otworzył się przybytek Boga, który jest w niebie, i ukazała się skrzynia Jego Przymierza* w jego przybytku; i powstały błyskawice, głosy, grzmoty, trzęsienie ziemi i wielki grad.