2.Petrus 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Proroctwo jako Słowo Boże na tle nadużyć fałszywych nauczycieli

1 Pojawili się jednak w ludzie również fałszywi prorocy, jak i między wami będą fałszywi nauczyciele, którzy po kryjomu* wprowadzać będą zgubne herezje i zapierać się Władcy, który ich wykupił, sprowadzając na samych siebie rychłą zgubę – 2 a wielu pójdzie za ich rozwiązłością – i przez nich droga prawdy będzie obrzucana bluźnierstwami; 3 z chciwości będą was oszukiwać fałszywymi słowami; ci, których wyrok od dawna nie jest bezczynny,* a ich zguba nie drzemie. 4 Skoro bowiem Bóg nie oszczędził aniołów, gdy zgrzeszyli, lecz rzuciwszy w więzach* w gęste mroki Tartaru,* wydał jako zachowanych na sąd;* 5 nie oszczędził też starożytnego świata, choć Noego, herolda sprawiedliwości, jako ósmego ocalił, gdy zesłał potop na świat bezbożnych; 6 również miasta Sodomę i Gomorę potępił, obróciwszy w proch przez zagładę,* postawiwszy za przykład tego, co ma spotkać bezbożność,* 7 a uratował sprawiedliwego Lota, udręczonego postępowaniem* nieprawych w rozwiązłości,* 8 gdyż sprawiedliwy ten, mieszkając wśród nich dzień po dniu, trapił* sprawiedliwą duszę widokiem bezprawnych czynów i wieścią [o nich] – 9 [skoro tak],* to umie Pan wyrywać pobożnych z próby, bezbożnych zaś zachowywać poskromionych* na dzień sądu, 10 szczególnie zaś tych, którzy w żądzy zepsucia idą za ciałem i pogardzają panowaniem. Zuchwali, samowolni, nie drżą, gdy bluźnią chwałom,* 11 podczas gdy aniołowie, przewyższając ich siłą i mocą, nie wnoszą przeciw nim bluźnierczego wyroku przy Panu.* 12 Ci zaś jak nierozumne zwierzęta, urodzone z natury na schwytanie i zabicie, bluźnią temu, czego nie znają, w zagładzie ich też zostaną zgubione, 13 karząc się zapłatą niesprawiedliwości, za rozkosz uważając rozpustę za dnia, pławiąc się – jako zakały i plugawcy – w swoich oszustwach, współucztują z wami, 14 oczy mając pełne cudzołóstwa* i nienasyconego grzechu, nęcąc niespokojne dusze, mając serce wyćwiczone w chciwości, dzieci przekleństwa.* 15 Opuściwszy* prostą drogę, zbłądzili i poszli drogą Balaama, syna Bosora, który pokochał zapłatę niesprawiedliwości, 16 został jednak skarcony za własne przestępstwa; nieme, juczne bydlę, przemówiwszy ludzkim głosem, zapobiegło szaleństwu proroka. 17 Ci są bezwodnymi źródłami i chmurami gnanymi przez huragan, dla [nich] zachowany został mrok ciemności. 18 Wygadują bowiem pyszałkowate próżności* i nęcą żądzami ciała to, co zmysłowe u tych, którzy ledwie* uszli [ludziom] żyjącym* w błędzie, 19 obiecując im wolność, sami są niewolnikami zepsucia; czemu bowiem ktoś został poddany, tego stał się niewolnikiem. 20 Bo jeśli po poznaniu naszego* Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, [kiedy to] uciekli od nieczystości świata, znów w nie uwikłani poddają im się, ich koniec stał się gorszy od początków. 21 Lepiej bowiem byłoby dla nich nie poznać drogi sprawiedliwości, niż po jej poznaniu odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania. 22 Spełniła się na nich prawdziwość przysłowia: Pies wraca do swoich wymiocin, oraz: Świnia po umyciu – do tarzania się w błocie.