2.Korinther 5 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Wiemy bowiem, że kiedy namiot tego naszego ziemskiego mieszkania ulegnie rozpadowi, mamy budowlę* od Boga, mieszkanie zbudowane nie rękoma, wieczne – w niebie.* 2 Bo też w tym wzdychamy, tęskniąc, by przyoblec nasze mieszkanie z nieba, 3 jeśli rzeczywiście, rozebrawszy się, nie zostaniemy znalezieni nadzy.* 4 Bo też, jako przebywający w tym namiocie, wzdychamy obciążeni, ponieważ nie chcemy rozebrania się, lecz przyobleczenia się – aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie. 5 A tym, który nas do tego właśnie przysposobił, jest Bóg, który dał nam zadatek Ducha.* 6 Zawsze zatem ufni i świadomi, że mieszkając w ciele, jesteśmy z dala od Pana – 7 wiarą bowiem żyjemy, nie tym, co widzialne* – 8 ufamy, choć wolelibyśmy raczej wyprowadzić się z ciała i zamieszkać u Pana.* 9 Stąd też dążymy, aby – czy mieszkając,* czy wyprowadzając się – Jemu być miłymi.* 10 Wszystkich nas bowiem czeka ujawnienie [własnych spraw] przed trybunałem Chrystusa,* aby każdy odebrał sobie [zapłatę] za to, czego dokonał za sprawą ciała – czy to dobrego, czy złego.

Posługa pojednania

11 Znając zatem bojaźń Pana,* przekonujemy ludzi; dla Boga wszystko w nas jest jawne; spodziewam się, że jawne jest* też w waszych sumieniach. 12 Nie polecamy wam siebie ponownie, lecz dajemy wam sposobność do chluby z powodu nas, abyście mieli [coś] przeciw tym, którzy chlubią się tym, co zewnętrzne,* a nie [tym, co] w sercu. 13 Bo jeśli szalejemy,* to dla Boga, a jeśli jesteśmy przy zdrowych zmysłach – to dla was. 14 Gdyż miłość Chrystusa* przynagla* nas, którzy stwierdziliśmy, że Jeden zamiast wszystkich umarł, a zatem wszyscy umarli; 15 a umarł zamiast wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie żyli, ale dla Tego, który zamiast nich umarł i został wzbudzony. 16 Tak więc my od teraz nie znamy nikogo według ciała;* i jeśli nawet Chrystusa poznaliśmy według ciała, od teraz [Go tak] już nie znamy. 17 Jeśli* więc ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło – i nastało nowe! 18 A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa i powierzył nam posługę pojednania,* 19 jako że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednuje, nie zaliczając im ich upadków, i zlecił nam Słowo pojednania. 20 W miejsce Chrystusa niesiemy więc poselstwo,* jakby [samego] Boga, który przez nas wzywa;* w miejsce Chrystusa błagamy:* Dajcie się pojednać z Bogiem. 21 [On] Tego, który nie poznał grzechu, zamiast nas uczynił grzechem,* abyśmy my w Nim stali się sprawiedliwością Boga.