Lukas 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Narodziny Jezusa

1 Właśnie* w tych dniach wyszedł dekret* od cesarza Augusta,* aby spisać* cały [zamieszkany] świat.* 2 Pierwszy ten spis* odbył się, gdy Kwiryniusz* był namiestnikiem Syrii. 3 Wszyscy zatem szli, by się spisać, każdy do swojego miasta.* 4 Poszedł* też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,* dlatego że był z domu i z rodu Dawida,* 5 by poddać się spisowi wraz* z poślubioną sobie* Marią, która była w ciąży. 6 Akurat gdy tam byli, wypełniły się dni jej rozwiązania.* 7 I urodziła swego pierworodnego Syna,* owinęła Go [w pieluszki] i położyła Go w żłobie,* ponieważ w izbie* nie było dla nich miejsca.* 8 A byli w tej okolicy pasterze,* którzy obozowali [w polu] i trzymali nocą straże przy swoim stadzie.* 9 I stanął nad nimi anioł Pana i oświeciła ich zewsząd chwała Pana, i ogarnął ich wielki strach.* 10 Lecz anioł przemówił do nich: Przestańcie się bać, bo oto ogłaszam wam wielką radość, która stanie się [udziałem] całego ludu, 11 gdyż dziś urodził się wam Zbawca, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawida. 12 A to będzie wam znakiem: Znajdziecie Niemowlę owinięte [w pieluszki] i położone w żłobie. 13 I nagle zjawił się z aniołem tłum wojska niebieskiego, który wielbił Boga i powtarzał: 14 Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.* 15 A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze zaczęli mówić jeden do drugiego: Dostańmy się aż do Betlejem i zobaczmy to spełnione słowo, które Pan nam oznajmił. 16 Poszli więc, śpiesząc się, i znaleźli Marię, Józefa oraz Niemowlę leżące w żłobie. 17 Kiedy zaś zobaczyli, oznajmili [im] o słowie, które im zostało powiedziane o tym Dziecku. 18 Wtedy wszyscy, którzy usłyszeli, zdziwili się* tym, o czym im opowiedzieli pasterze. 19 Maria zaś zachowywała* wszystkie te słowa i kojarzyła je w swoim sercu. 20 Potem pasterze wrócili, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli – tak, jak to im zostało powiedziane. 21 A gdy się wypełniło osiem dni, aby je obrzezać, nadano Mu imię Jezus, jak zostało nazwane przez anioła, zanim poczęło się* ono w łonie.

Poświęcenie Jezusa w świątyni

22 A gdy, zgodnie z Prawem Mojżesza, wypełniły się dni ich oczyszczenia, przynieśli je do Jerozolimy, aby przedstawić je Panu – 23 jak napisano w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono zwany będzie świętym dla Pana – 24 i aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w Prawie Pana: parę synogarlic lub dwa młode gołębie. 25 A oto był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon.* Człowiek ten był sprawiedliwy i oddany,* oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był na nim; 26 i zostało mu powiedziane przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, zanim nie zobaczy Chrystusa [posłanego] przez Pana. 27 Przyszedł [on] w Duchu* do świątyni* i gdy rodzice wnosili Dziecko Jezus, by postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, 28 on wziął je w ramiona, błogosławił Boga i powiedział: 29 Teraz, Władco, zwalniasz swego sługę, według swojego słowa, w pokoju, 30 gdyż moje oczy zobaczyły Twoje zbawienie, 31 które przygotowałeś wobec wszystkich ludów: 32 światło dla objawienia narodom i chwałę Twojego ludu – Izraela. 33 A Jego ojciec i matka dziwili się z powodu wypowiadanych o Nim [słów]. 34 Symeon zaś błogosławił ich i powiedział do Marii, Jego matki: Oto Ten został ustanowiony na upadek i powstanie wielu w Izraelu i jako znak, któremu sprzeciwiać się będą – 35 i twoją własną duszę przeszyje miecz* – po to, by zostały objawione zamysły wielu serc. 36 Była też prorokini Anna, córka Fanuela, z plemienia Aszer; ta była bardzo posunięta w swoich dniach, a od swego dziewictwa żyła z mężem siedem lat. 37 Była ona wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, nie opuszczała świątyni, dniami i nocami posługując w postach i w modlitwach. 38 W tej godzinie stanęła obok,* zaczęła dziękować Bogu i mówić o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy. 39 A gdy wypełnili wszystko zgodnie z Prawem Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. 40 Dziecko zaś rosło i nabierało sił napełniane mądrością, a łaska Boża była na Nim.

Dwunastoletni Jezus w świątyni

41 Jego rodzice zaś chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. 42 A gdy ukończył dwanaście lat i, zgodnie ze zwyczajem, udali się na Święto, 43 to po zakończeniu dni [świątecznych], kiedy już wracali, chłopiec Jezus został w Jerozolimie; a Jego rodzice nie wiedzieli o tym. 44 Sądząc jednak, że jest gdzieś w gromadzie [idących], uszli dzień drogi, po czym zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych,* 45 a gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy i tam Go szukali. 46 I dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni, siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i pytającego ich. 47 Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem* i Jego odpowiedziami. 48 Na Jego widok zdziwili się, a Jego matka powiedziała do Niego: Dziecko,* dlaczego nam to zrobiłeś? Oto Twój ojciec i ja zmartwieni szukaliśmy Cię. 49 I odpowiedział im: Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest mego Ojca, Ja być muszę?* 50 Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im powiedział. 51 I poszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A Jego matka uważnie zachowywała wszystkie te słowa* w swoim sercu. 52 Jezus zaś czynił postępy w mądrości i dojrzewaniu* oraz w łasce u Boga i u ludzi.