Hoheslied 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pieśń trzecia: Miłość rozmarzona

1 (Ona do niego lub do chóru) Nocami,* na moim łożu,* szukałam tego, którego kocha moja dusza, szukałam go, lecz go nie znalazłam.*

2 Wstanę więc i obiegnę miasto, ulice oraz place, będę szukać* tego, którego kocha moja dusza – szukałam go, lecz go nie znalazłam.*

3 Znaleźli mnie stróże obchodzący miasto: [A] tego, którego kocha moja dusza, czy widzieliście?

4 Ledwie od nich nieco odeszłam, znalazłam tego, którego kocha moja dusza. Uchwyciłam się go – i nie puszczę, póki nie wprowadzę go do domu mojej matki, do pokoju tej, która mnie poczęła.*

5 Zaprzysięgam was, jerozolimskie córki, na gazele lub na polne łanie: Nie budźcie i nie rozniecajcie miłości* – póki nie zapragnie! (Chór)

6 Kim jest ta, która od [strony] pustyni wznosi się niczym słupy dymu, okadzona mirrą i kadzidłem – wszelkim wonnym proszkiem kupca?*

7 O! To jego lektyka* – Salomona! Wokół niej sześćdziesięciu mężnych spomiędzy mężnych Izraela!

8 Wszyscy trzymają miecze,* zaprawieni w boju,* każdy ze swym mieczem u boku przeciwko zmorom nocy.

9 [Ten] palankin* zrobił sobie król Salomon – z drzew z Libanu.

10 Jego podstawy wykonał ze srebra, jego oparcie* ze złota, jego siedzenie z purpury, jego wnętrze wykończone miłością* córek jerozolimskich.

11 Wyjdźcie i patrzcie, córki* Syjonu,* na króla Salomona w koronie, którą ukoronowała go jego matka, w dniu jego zaślubin i w dniu radości jego serca.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).