Hiob 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
Wezwanie Boga na sprawę
1Oto wszystko to widziało moje oko, słyszało moje ucho – i zrozumiało to.2To, co wy wiecie, wiem i ja, nie odpadam w tym od was.*3Lecz ja chciałbym przemówić do Najwyższego i pragnąłbym coś z Bogiem wyjaśnić.*4Wy natomiast jesteście rzecznikami kłamstwa,* marnymi wszyscy jesteście lekarzami.*5Obyście całkiem zamilkli, poczytano by wam to za mądrość!6Posłuchajcie, proszę, mojego dowodu* i rozważcie racje moich warg!7Czy dla Boga chcecie głosić oszustwo* i ze względu na Niego głosić zdradę?8Czy brać Jego stronę?* Czy [chcecie] bronić Boga?9Czy dobrze będzie, gdy was przejrzy? Czy Go zwiedziecie, jak zwodzi się śmiertelnych?10On was surowo skarci, gdy w skrytości będziecie stronniczy.11Czy nie przerazi was Jego majestat i nie padnie na was strach przed Nim?12Wasze formułki* to przysłowia z popiołu,* a wasze odpowiedzi to odpowiedzi z gliny.13Zamilknijcie przede mną, abym ja przemówił – i niech przyjdzie na mnie, co chce!*14Dlaczego* biorę w zęby swoje ciało,* a swoją duszę wkładam w swoją dłoń?15Oto zabije mnie, na Niego czekam;* tym bardziej* moją drogę przed Jego obliczem chcę wyjaśnić.16To też może być mi ratunkiem, że przed Jego oblicze nie przyjdzie bezbożnik.*17Słuchajcie więc uważnie* mojej mowy i niech moje oświadczenie wejdzie w wasze uszy.18Oto, proszę, przedkładam sprawę,* wiem, że zostanę usprawiedliwiony.19Któż będzie prowadził spór ze mną? Bo wkrótce zamilknę i zgasnę.20Oszczędź mnie tylko w dwóch rzeczach,* a wtedy nie będę się krył przed Twoim obliczem:21Oddal ode mnie swą dłoń i niech mnie nie przeraża Twa groza!22Następnie wezwij mnie – odpowiem, albo przemówię, a [Ty] mi odpowiedz:23Ile mam przewinień i grzechów? Daj mi poznać me przestępstwo i grzech.24Dlaczego skrywasz swe oblicze i uważasz mnie za swego wroga?25Czy będziesz trząsł miotanym* [przez wiatr] liściem i gonił wyschnięte źdźbło,26że przepisujesz mi gorzkie [leki]* i każesz mi dziedziczyć winy mej młodości?27Że umieszczasz w dybach moje nogi i śledzisz wszystkie moje ścieżki – zaznaczasz ślady moich stóp?*28A on, [twój podsądny], rozpada się jak próchno,* jak szata, którą pożarł mól.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.