Apostelgeschichte 14 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wydarzenia w Ikonium

1 W Ikonium zaś stało się tak samo. Weszli do synagogi Żydów i przemówili w taki sposób, że uwierzył liczny tłum zarówno Żydów, jak i Greków. 2 Jednak nieposłuszni* Żydzi podburzyli i wrogo nastawili* dusze pogan przeciw braciom. 3 Spędzili tam więc dłuższy czas,* z ufną odwagą głosząc o Panu, który poświadczał Słowo swojej łaski i sprawiał, że przez ich ręce działy się znaki i cuda. 4 Ludność miasta zaś była podzielona, jedni byli za Żydami, drudzy zaś za apostołami.* 5 Gdy jednak doszło ze strony pogan i Żydów wraz z ich przełożonymi do próby znieważenia ich i ukamienowania, 6 uświadomiwszy to sobie, uszli do miast likaońskich, Listry,* Derbe* oraz okolicy 7 i tam głosili ewangelię.*

Wydarzenia w Listrze

8 A mieszkał w Listrze pewien człowiek o bezwładnych stopach, chromy od łona swojej matki,* który nigdy nie chodził. 9 Ten usłyszał przemawiającego Pawła, który gdy mu się przypatrzył i dostrzegł, że ma wiarę, by być zbawiony,* 10 powiedział donośnym głosem: Stań prosto na swe nogi! Wówczas zerwał się – i zaczął chodzić. 11 A kiedy tłumy zobaczyły, czego dokonał Paweł, podniosły swój głos i zaczęły mówić po likaońsku: Bogowie podobni ludziom zstąpili do nas. 12 I zaczęto nazywać Barnabę Zeusem, a Pawła Hermesem, ponieważ był on głównym dzielącym się Słowem.* 13 A kapłan Zeusa będącego przed miastem, przyprowadził do bram woły z wieńcami i, wraz z tłumami, chciał je złożyć w ofierze. 14 Gdy to usłyszeli apostołowie Barnaba i Paweł, rozdarli swoje szaty i przyskoczyli do tłumu, krzycząc: 15 Ludzie, dlaczego to robicie? I my jesteśmy ludźmi podobnymi do was, a głosimy wam ewangelię, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, 16 który w minionych pokoleniach pozwalał* wszystkim narodom chodzić własnymi drogami, 17 chociaż nie pozostawał bez świadectwa o sobie, wyświadczając dobro, dając wam z nieba deszcz i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością wasze serca. 18 To mówiąc, ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary. 19 Tymczasem z Antiochii* i z Ikonium przybyli Żydzi, przekonali tłumy, ukamienowali Pawła i wywlekli go na zewnątrz miasta, sądząc, że umarł. 20 Kiedy go jednak obstąpili uczniowie, wstał i wszedł do miasta. A nazajutrz odszedł z Barnabą do Derbe.*

Wydarzenia w Derbe

21 Po ogłoszeniu dobrej nowiny także temu miastu i pozyskaniu znacznej liczby uczniów, wrócili do Listry, Ikonium i Antiochii; 22 tam utwierdzali dusze uczniów, zachęcali, aby trwali w wierze i mówili, że przez wiele ucisków trzeba nam wejść do Królestwa Bożego. 23 A gdy z ich udziałem wybrali* im po zgromadzeniach prezbiterów, pomodliwszy się z postami, przedstawili ich Panu, któremu zaufali. 24 Potem przeszli przez Pizydię i doszli do Pamfilii. 25 A gdy opowiedzieli Słowo w Perge, zeszli do Atalii, 26 stamtąd zaś odpłynęli do Antiochii,* gdzie zostali powierzeni łasce Boga do tego dzieła, które wykonali. 27 Po przybyciu zaś i zebraniu zgromadzenia opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich dokonał i że otworzył poganom drzwi wiary. 28 I pozostali z uczniami czas niemały.

Słowo Życia

W Ikonium

1 W Ikonium apostołowie również udali się do synagogi. Dzięki ich nauczaniu mnóstwo Żydów i pogan uwierzyło Jezusowi. 2 Ale niektórzy Żydzi odrzucili dobrą nowinę i zbuntowali przeciwko nim także pogan. 3 Mimo to Paweł i Barnaba zostali tam na dłużej i odważnie mówili o Panu. On zaś dokonywał przez nich wielu cudów, potwierdzając, że to, co mówią o Jego łasce, jest prawdą. 4 Z tego powodu miasto podzieliło się: jedni byli po stronie żydowskich przywódców, drudzy—po stronie apostołów. 5 Gdy jednak Paweł i Barnaba dowiedzieli się, że niektórzy poganie oraz Żydzi, wraz z miejscowymi przywódcami, chcą ich znieważyć a potem—obrzucając kamieniami—zabić, 6 szybko uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe, 7 gdzie dalej głosili dobrą nowinę.

W Listrze i Derbe

8 W Listrze mieszkał pewien człowiek, który od urodzenia miał sparaliżowane nogi i nie mógł chodzić. 9 Bardzo dokładnie słuchał słów Pawła. Ten zaś zauważył go i dostrzegł w nim wiarę potrzebną do uzdrowienia. 10 Zawołał więc do niego: —Wstań na nogi! Chory zaś dosłownie podskoczył i natychmiast zaczął chodzić. 11 Wtedy zgromadzone tłumy, na widok czynu Pawła, zaczęły krzyczeć po likaońsku: —Pod postacią tych ludzi nawiedzili nas bogowie! 12 Barnabę uznali za Zeusa, a Pawła za Hermesa, bo to on głównie przemawiał. 13 Wtedy miejscowy kapłan świątyni Zeusa, położonej na peryferiach Listry, przyprowadził do bram miasta woły ustrojone girlandami kwiatów, aby razem z ludem złożyć je im w ofierze. 14 Gdy Barnaba i Paweł spostrzegli, co się dzieje, na znak oburzenia rozdarli ubrania i wbiegli w tłum, krzycząc: 15 —Ludzie! Co robicie?! Tak samo jak wy, jesteśmy tylko ludźmi! Przynieśliśmy wam dobrą nowinę, abyście odwrócili się od tych martwych bożków i zwrócili się ku żywemu Bogu, który stworzył niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co w nich jest. 16 W przeszłości przyzwalał On wszystkim narodom chodzić własnymi drogami, 17 ale nigdy nie przestał dawać o sobie znać. Zawsze robił coś dobrego: zsyłał deszcze i dobre plony, dawał wam żywność i napełniał serca radością. 18 Z trudem udało im się powstrzymać lud od złożenia im ofiary. 19 Wkrótce jednak przybyli z Antiochii i Ikonium żydowscy przywódcy, którzy podburzyli tłumy. Wtedy obrzucono Pawła kamieniami i wywleczono go za miasto, sądząc, że nie żyje. 20 Lecz gdy otoczyli go wierzący, podniósł się i powrócił do miasta. A następnego dnia udał się wraz z Barnabą do Derbe.

Powrót do Antiochii Syryjskiej

21 Tam głosili dobrą nowinę i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, Ikonium i Antiochii, 22 gdzie umacniali uczniów w wierze i zachęcali ich do ufania Jezusowi. Przypominali im też, że droga do królestwa Bożego prowadzi przez wiele cierpień. 23 Wyznaczyli tam również starszych, którzy mieli być przywódcami poszczególnych kościołów, a powstrzymując się od posiłków i modląc się, powierzyli ich opiece Pana, któremu uwierzyli. 24 Potem przez Pizydię przybyli z powrotem do Pamfilii. 25 Dzielili się słowem Bożym w Perge, po czym udali się do Attalii. 26 Stamtąd zaś popłynęli do Antiochii, w której rozpoczęli to dzieło, powierzone im dzięki łasce Boga. 27 Gdy się tam znaleźli, zebrali wszystkich wierzących i opowiedzieli im o tym, co Bóg uczynił przez nich i jak otworzył poganom drzwi do wiary. 28 I pozostali z tamtejszymi wierzącymi przez dłuższy czas.

Apostelgeschichte 14 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia