Apostelgeschichte 15 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza
Sobór w Jerozolimie
1A pewni [ludzie], którzy przybyli z Judei, zaczęli nauczać braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani zgodnie ze zwyczajem Mojżesza, nie zdołacie dostąpić zbawienia.2Gdy zaś powstał zatarg i spór niemały między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, że Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich uda się w sprawie tego sporu do apostołów i prezbiterów do Jerozolimy.*3Ci zatem, wyprawieni przez zgromadzenie, szli przez Fenicję i Samarię, szczegółowo opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom.4A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez zgromadzenie oraz przez apostołów i prezbiterów, i opowiedzieli o wszystkim, czego tylko Bóg przez nich dokonał.5Wówczas wystąpili niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, i powiedzieli: Trzeba ich obrzezać i nakazać, aby przestrzegali Prawa Mojżesza.6Zeszli się więc apostołowie i prezbiterzy, aby rozpatrzyć tę sprawę.7A gdy ją już długo rozpatrywano, powstał Piotr i powiedział do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wybrał pośród was, aby przez moje usta poganie usłyszeli Słowo ewangelii i uwierzyli.8Bóg też, który zna serca, złożył im świadectwo przez to, że dał im Ducha Świętego, tak jak i nam,9i nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, gdy w wierze oczyścił ich serca.10Teraz więc, dlaczego wystawiacie na próbę Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mogliśmy unieść?11Wierzymy przecież, że jesteśmy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa – tak samo jak i oni.12Wówczas umilkł cały tłum i zaczął słuchać, jak Barnaba i Paweł opisywali, ilu znaków i cudów Bóg dokonał przez nich między narodami.13A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie!14Symeon* przedstawił, jak to Bóg najpierw zatroszczył się o to, aby wziąć spomiędzy narodów lud dla swojego imienia.15A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano:16Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida – ten upadły, odbuduję jego zniszczenia i wzniosę go,17aby w ten sposób pozostali ludzie odnaleźli Pana i wszystkie narody, nad którymi zostało wezwane moje imię – mówi Pan, który to czyni18znane od wieków.*19Dlatego ja uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród narodów, którzy nawracają się do Boga,20lecz powiadomić ich listem, aby się wstrzymywali od rzeczy splamionych przez bóstwa, od nierządu, od tego, co uduszone, oraz od krwi.21Mojżesz bowiem od dawnych pokoleń ma po miastach tych, którzy go głoszą w synagogach, gdy czyta się go w każdy szabat.22Wtedy apostołowie i prezbiterzy wraz z całym zgromadzeniem postanowili posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę,* zwanego Barsabbasem,* i Sylasa,* przewodzących wśród braci,23przekazując przez nich* na piśmie: Apostołowie i prezbiterzy, Bracia, Do braci pochodzących z narodów w Antiochii, w Syrii i w Cylicji – Pozdrowienie,24Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy po wyjściu spośród nas zaniepokoili was słowami i wzbudzili niepokój w waszych duszach, bez naszego upoważnienia,25uznaliśmy za słuszne, doszedłszy do jednomyślności, posłać do was wybranych ludzi wraz z naszymi ukochanymi Barnabą i Pawłem,26ludźmi, którzy oddali swoje dusze dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa.27Posłaliśmy zatem Judę i Sylasa, którzy wam ustnie powiedzą to samo.28Uznaliśmy bowiem za słuszne, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych:29wstrzymywać się od tego, co ofiarowane bóstwom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu – od tego się wstrzymując, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi.30A gdy wysłańcy zeszli do Antiochii, zgromadzili tłum i przekazali list.31Po przeczytaniu zaś ucieszyli się z powodu tej zachęty.32Juda zaś i Sylas, którzy sami byli prorokami,* długą mową zachęcili braci i umocnili.33A po spędzeniu [tam pewnego] czasu zostali z pokojem odesłani przez braci do tych, którzy ich wysłali.34Sylas jednak postanowił pozostać.*35Paweł natomiast i Barnaba pozostawali w Antiochii,* nauczając i głosząc – wraz z wieloma innymi – Słowo Pana.
DRUGA PODRÓŻ MISYJNA
36A po upływie jakiegoś czasu* Paweł powiedział do Barnaby: Powróćmy już i odwiedźmy braci we wszystkich tych miastach, w których głosiliśmy Słowo Pana, [aby zobaczyć], jak się mają.*37Barnaba jednak chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem.38Paweł natomiast obstawał przy tym, że słuszne jest nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie poszedł wraz z nimi do dzieła.39Doszło przy tym do ostrego nieporozumienia, tak że rozstali się ze sobą:* Barnaba wziął Marka i odpłynął na Cypr,40Paweł natomiast, powierzony przez braci łasce Pana, obrał sobie Sylasa* i odszedł.41Przechodzili zaś Syrię i Cylicję,* umacniając zgromadzenia.*
Słowo Życia
Zebranie w Jerozolimie
1Tymczasem przyszło z Judei kilku ludzi, którzy zaczęli nauczać wierzących: „Jeśli nie poddacie się obrzędowi obrzezania, nakazanemu przez Mojżesza, nie będziecie zbawieni”.2Początkowo Paweł i Barnaba prowadzili z nimi długie dyskusje. W końcu jednak postanowiono, że razem z kilkoma innymi wierzącymi wyruszą do Jerozolimy, aby całą sprawę przedstawić do rozstrzygnięcia apostołom i starszym kościoła.3Wysłani przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, odwiedzając po drodze wierzących. Słysząc od Pawła i Barnaby o tym, że również poganie zwracają się do Boga, wszyscy wierzący odczuwali wielką radość.4W Jerozolimie spotkali się z apostołami i starszymi kościoła i przekazali im relację o tym, co Bóg uczynił przez nich wśród pogan.5Wtedy kilku wierzących, którzy należeli do ugrupowania faryzeuszy, oświadczyło, że nawróceni poganie muszą zostać obrzezani i zacząć przestrzegać Prawa Mojżesza.6Apostołowie i starsi zebrali się więc ponownie, aby rozpatrzyć ten problem.7Po długiej dyskusji głos zabrał Piotr: —Przyjaciele! Wiecie dobrze, że już dawno Bóg wybrał mnie spośród was, abym mógł przekazać dobrą nowinę także poganom.8Bóg, który zna ludzkie serca, okazał im przychylność, dając im, podobnie jak nam, Ducha Świętego.9Nie uczynił między nami żadnej różnicy i przez wiarę oczyścił ich serca.10Dlaczego więc teraz macie zamiar poprawiać Boga i nakładać na nawróconych pogan ciężar, którego ani nasi ojcowie, ani my sami nie potrafiliśmy udźwignąć?11Przecież wierzymy, że zarówno oni, jak i my, jesteśmy zbawieni tylko dzięki łasce Jezusa, naszego Pana.12Wtedy wszyscy zamilkli i słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o cudach, których Bóg dokonał przez nich wśród pogan.13Gdy skończyli, głos zabrał Jakub: —Posłuchajcie mnie, przyjaciele!14Szymon Piotr opowiedział nam, jak Bóg wybrał pogan do swojego kościoła.15Zgadzają się z tym następujące słowa proroków:16„Potem wrócę i odbuduję zniszczony dom Dawida,17aby także poganie mogli znaleźć Pana —wszyscy ci, których uznałem za swoich. Tak mówi Pan, który dokonuje tego,18co zaplanował na samym początku”.19Dlatego sądzę, że nie powinniśmy przeszkadzać poganom przychodzącym do Boga—mówił dalej Jakub.20—Napiszmy im tylko, aby powstrzymali się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz aby unikali rozwiązłości seksualnej.21Bo od wieków we wszystkich miastach są synagogi, w których co szabat zbierają się Żydzi przestrzegający tych nakazów.
List do wierzących pogan
22Wtedy apostołowie wraz ze starszymi i całym kościołem postanowili wybrać kilku wierzących i wysłać ich z Pawłem i Barnabą do Antiochii. Wybrano więc Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa—cieszących się dużym uznaniem wśród wierzących23—i przekazano przez nich list tej treści: „Apostołowie i starsi z Jerozolimy pozdrawiają wierzących w Antiochii, Syrii i Cylicji!24Dowiedzieliśmy się, że niektórzy wierzący z Judei—bez naszej wiedzy—siali wśród was niepokój i wzbudzali wątpliwości.25Dlatego właśnie jednomyślnie postanowiliśmy wybrać dwóch mężczyzn i posłać ich do was, razem z naszymi bliskim przyjaciółmi—Barnabą i Pawłem,26którzy dla naszego Pana ryzykowali życie.27Wysyłamy więc do was Judę i Sylasa, którzy osobiście potwierdzą wam nasze stanowisko w tej sprawie.28Postanowiliśmy bowiem—Duch Święty i my—nie obarczać was dodatkowymi obowiązkami oprócz tego, co niezbędne.29Powstrzymajcie się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz unikajcie rozwiązłości seksualnej. Dobrze zrobicie, jeśli całkowicie zerwiecie z tym wszystkim. Pozdrawiamy was”.30Posłańcy udali się zatem do Antiochii, gdzie zwołali wszystkich wierzących i wręczyli im list.31A gdy go przeczytano, zapanowała wielka radość.32Wtedy Juda i Sylas, którzy byli prorokami, umacniali ich wiarę słowami pełnymi zachęty.33Spędzili z nimi jeszcze jakiś czas, po czym pożegnali ich i wrócili do Jerozolimy.34Paweł i Barnaba pozostali zaś w Antiochii, aby wraz z innymi głosić słowo Pana i nauczać.
Nieporozumienie między Pawłem i Barnabą
36Jakiś czas później Paweł zaproponował Barnabie: —Odwiedźmy wszystkie miasta, w których głosiliśmy słowo Boże i sprawdźmy, jak miewają się wierzący.37Barnaba zasugerował, aby zabrać również Jana, zwanego Markiem.38Jednak Paweł nie chciał się na to zgodzić, ponieważ Marek, podczas poprzedniej wyprawy, odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy.39Powstał więc konflikt. Ostatecznie apostołowie rozdzielili się. Barnaba z Markiem odpłynęli na Cypr.40Paweł natomiast wziął ze sobą Sylasa i—powierzony przez wierzących opiece Pana41—przemierzał Syrię i Cylicję, dodając otuchy tamtejszym kościołom.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.