Offenbarung 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

Offenbarung 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wizja nieba

1 Potem zobaczyłem, a oto w niebie otwarte drzwi.* I głos pierwszy, który usłyszałem, niczym dźwięk rozmawiającej ze mną trąby, powiedział: Wstąp tutaj, a pokażę ci to, co musi stać się potem.* 2 Natychmiast znalazłem się w Duchu,* a oto w niebie stał tron i na tronie [ktoś] siedział; 3 Siedzący przypominał wyglądem kamień jaspisu* i krwawnika,* zaś wokół tronu [rozpościerała się] tęcza, podobna z wyglądu do szmaragdu.* 4 Dookoła tronu [stały] dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach siedziało dwudziestu czterech starszych,* ubranych w białe szaty, ze złotymi wieńcami na głowach.* 5 Z tronu wychodziły błyskawice i głosy, i gromy; a przed tronem [płonęło] siedem ognistych pochodni; które są siedmioma duchami Boga.* 6 Przed tronem też [znajdowało się] jakby szkliste morze* przypominające kryształ;* a w środku tronu* i wokół tronu – cztery żywe stworzenia pełne oczu z przodu i z tyłu. 7 Pierwsze stworzenie przypominało lwa, drugie stworzenie przypominało wołu, trzecie stworzenie miało jakby ludzką twarz, a czwarte stworzenie przypominało orła w locie. 8 Każde z czterech stworzeń miało po sześć skrzydeł, a wokół i wewnątrz było pełne oczu, i bez przerwy, dniami i nocami, powtarzało: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który nadchodzi.* 9 A ilekroć stworzenia oddały chwałę i cześć, i dziękczynienie Temu, który siedzi na tronie i żyje na wieki wieków, 10 dwudziestu czterech starszych padało przed Tym, który siedzi na tronie, i oddawało pokłon Żyjącemu na wieki wieków, i składało swoje wieńce przed tronem, ze słowami: 11 Godny jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, dzięki Twej woli było i zostało stworzone.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Słowo Życia

Tron w niebie

1 Po tym wszystkim zobaczyłem otwarte drzwi do nieba. A głos, który usłyszałem na początku, brzmiący jak dźwięk trąby, przemówił: —Wejdź tutaj, chcę ci bowiem pokazać, co ma się wydarzyć w przyszłości. 2 Wtedy nagle ogarnął mnie Duch—znalazłem się w niebie i zobaczyłem tron oraz Tego, który na nim zasiada. Jego blask był podobny do jaspisu i rubinu, a Jego tron otaczała tęcza, mieniąca się jak szmaragd. 4 Wokół Jego tronu stały dwadzieścia cztery inne trony, na których siedziało dwudziestu czterech starszych. Byli oni ubrani w białe szaty, a na głowach mieli złote wieńce. 5 Z głównego tronu wydobywały się błyskawice i grzmoty oraz dobiegały głosy. Przed nim zaś płonęło siedem ognistych pochodni, przedstawiających siedem Bożych Duchów, 6 i rozpościerało się morze, które wyglądało jak kryształ. Na środku tronu i wokół niego znajdowały się cztery istoty, które miały mnóstwo oczu—zarówno z przodu, jak i z tyłu. 7 Pierwsza była podobna do lwa, druga—do byka, trzecia miała ludzką twarz, a czwarta przypominała lecącego orła. 8 Istoty te miały po sześć skrzydeł i mnóstwo oczu—na całym ciele. Bez wytchnienia, dniem i nocą, wołały one: „Święty, święty, święty jest Pan, Wszechmocny Bóg. On był, jest i nadchodzi!”. 9 Podczas gdy istoty te otaczały chwałą, czcią oraz wdzięcznością Tego, który zasiada na tronie i żyje na wieki, 10 dwudziestu czterech starszych padało przed Nim na twarz i oddawało Mu pokłon. Składali oni swoje wieńce przed tronem Tego, który żyje na wieki, i mówili: 11 „Panie nasz, Boże, Tobie należy się chwała, cześć i moc. Ty bowiem stworzyłeś wszechświat i wszystko zaistniało z Twojej woli”.