Psalm 91 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pieśń o szczęściu ufających Panu

1 Ten, kto mieszka pod osłoną Najwyższego* I nocuje w cieniu Wszechmocnego, 2 Zwraca się do PANA:* Moje schronienie i moja twierdzo! Nazywa Go swoim Bogiem, bo Mu ufa. 3 Tak, On wybawi cię z sideł ptasznika I ochroni przed zgubną zarazą. 4 On okryje cię swoimi piórami, Pod swymi skrzydłami zapewni schronienie,* A Jego wierność będzie ci tarczą i puklerzem. 5 Nie przelękniesz się nocnych straszydeł Ani strzał lecących za dnia, 6 Nie dotknie cię zaraza czyhająca w ciemności Ani klęska, co pustoszy w południe. 7 Nawet jeśli u twojego boku padłby tysiąc walecznych Albo dziesięć tysięcy po twej prawej stronie — Ty będziesz bezpieczny.* 8 Zobaczysz to jedynie na swe własne oczy, Będziesz świadkiem odpłacania bezbożnym. 9 Tak, Ty, PANIE, jesteś moim schronieniem! Jeśli w Najwyższym znalazłeś swą kryjówkę, 10 Nie spadnie na ciebie nieszczęście, Plaga* również nie zbliży się do twojego namiotu, 11 Bo On swym aniołom wyda polecenie, Aby cię strzegli na wszystkich twoich drogach. 12 Będą cię nosić na rękach, Abyś nie uraził o kamień swojej nogi. 13 Będziesz stąpał po lwie* i po żmii, Rozdepczesz lwiątko i potwora! 14 Wyratuję go, ponieważ do mnie przylgnął, Wywyższę go, bo zna moje imię. 15 Będzie Mnie wzywał, a Ja mu odpowiem, Ja sam będę z nim w niedoli, Wyrwę go i obdarzę chwałą, 16 Nasycę go długim życiem* I ukażę mu moje zbawienie.