Römer 9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Oddanie Pawła sprawie Izraela

1 Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię — poświadcza mi to moje sumienie w Duchu Świętym —

2 że odczuwam ogromny smutek i nieustający ból w moim sercu.

3 Bo sam byłbym gotów zostać odłączony od Chrystusa, jeśliby to miało pomóc moim braciom, moim krewnym według ciała —

4 Izraelitom. Z nimi łączy się usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba przy ołtarzu oraz obietnice.

5 Do nich należą ojcowie i z nich — według ciała — wywodzi się Chrystus, stojący ponad wszystkim Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

Izrael w Bożym planie zbawienia

6 Słowo Boga jednak nie zawiodło. Dlatego, że przecież nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem.

7 Nie wszyscy też są dziećmi Abrahama tylko dlatego, że są jego potomkami. Jest inaczej: Twoim potomstwem będą nazwani potomkowie Izaaka.

8 Znaczy to, że dziećmi Boga nie są dzieci cielesnego pochodzenia. Jako potomstwo liczą się dzieci obietnicy.

9 Obietnica bowiem głosi: Przyjdę za rok o tym czasie, a Sara będzie miała syna.

10 Na tym nie koniec. Otóż Rebeka miała dzieci z jednym mężczyzną, z naszym ojcem Izaakiem.

11 Lecz zanim się urodziły, zanim dokonały czegokolwiek, dobrego lub złego — dla utrzymania Bożego planu, opartego na wybraniu

12 zależnym nie od uczynków, lecz od Tego, który powołuje — powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu.

13 Stało się tak zgodnie z zapowiedzią: Jakuba ukochałem, a Ezawa odsunąłem.

14 Moglibyśmy więc zapytać: Czy Bóg jest niesprawiedliwy? W żadnym razie.

15 Do Mojżesza bowiem mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję, nad kim się zlituję.

16 A zatem okazanie miłosierdzia nie zależy od osoby, która tego pragnie, albo która o to zabiega, lecz od Boga, który je okazuje.

17 Pismo bowiem przytacza takie słowa skierowane do faraona: Właśnie po to cię ustanowiłem, by na tobie okazać swą moc i by po całej ziemi rozeszła się sława mojego imienia.

18 Bóg zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni nieustępliwym.

19 Zapytasz zatem: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Bo czy ktoś kiedyś zdołał oprzeć się Jego woli?

20 O, człowieku! A kim ty jesteś, że podnosisz głos przeciw Bogu? Czy dzban pyta swego twórcę: Dlaczego nadałeś mi ten kształt?

21 Czy garncarz nie ma władzy nad gliną? Czy nie może z tej samej gliny zrobić naczynia do celów zaszczytnych i naczynia do pospolitych?

22 A co, jeśli Bóg, chcąc ukazać swój gniew i objawić swą moc, z ogromną cierpliwością znosił naczynia gniewu przygotowane już do zniszczenia?

23 Co, jeśli na tym tle chciał objawić potęgę swej chwały nad naczyniami zmiłowania, które wcześniej przygotował do chwały?

24 Właśnie jako takie naczynia powołał nas — nie tylko spośród Żydów, lecz także spośród pogan,

25 jak mówi u Ozeasza: Nie mój lud nazwę moim ludem i niekochaną — ukochaną.

26 Tam zaś, gdzie im powiedziano: Nie jesteście moim ludem, tam właśnie zostaną nazwani synami żywego Boga.

27 Izajasz z kolei woła w związku z Izraelem: Choćby synów Izraela było tylu, co piasku nad morzem, i tak tylko resztka dostąpi zbawienia —

28 Pan spełni to Słowo na ziemi całkowicie i bez zwłoki.

29 Ponadto Izajasz zapowiada: Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam potomstwa,* stalibyśmy się jak Sodoma, przypominalibyśmy Gomorę.

30 Co z tego wynika? To, że poganie, którzy nie zabiegali o sprawiedliwość, otrzymali ją, to jest sprawiedliwość opartą na wierze.

31 Izrael zaś, idący za Prawem, do sprawiedliwości przez Prawo nie doszedł.

32 Dlaczego? Dlatego, że nie upatrywał jej w wierze, lecz liczył — można rzec — na uczynki. Potknął się przy tym o kamień obrazy,

33 zgodnie z tym, jak napisano: Oto kładę na Syjonie kamień obrazy i skałę skandalu. Ten, kto w Niego wierzy, nie będzie zawstydzony.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Oddanie Pawła względem Izraela

1 Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, poświadcza mi to moje sumienie w Duchu Świętym,

2 że mój smutek jest wielki, a ból w moim sercu nieustanny.

3 Otóż ja sam życzyłem sobie* wyklętym* być od Chrystusa w zamian za moich braci, moich krewnych* według ciała,

4 którymi są Izraelici, których jest usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba [świątynna] i obietnice,*

5 których są ojcowie i od których pochodzi Chrystus według ciała, będący ponad wszystkim Bóg błogosławiony na wieki.* Amen.

Izrael w Bożym planie zbawienia

6 Nie jest jednak tak, że zawiodło Słowo Boże. Bo nie wszyscy, którzy [pochodzą] z Izraela, są Izraelem,

7 ani, choć z nasienia Abrahama, nie wszyscy są dziećmi, ale od Izaaka będzie nazwane twoje nasienie.

8 To znaczy: Nie ci, którzy są dziećmi ciała, są dziećmi Boga, ale dzieci obietnicy liczą się jako nasienie.

9 Słowo obietnicy brzmi bowiem tak: Przyjdę [znów] o tym czasie i Sara będzie miała syna.*

10 Nie tylko to, ale i Rebeka, która poczęła z łoża jednego,* Izaaka, naszego ojca;

11 jeszcze bowiem nie urodziły się ani nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby według wybrania pozostawał plan Boga* –

12 nie z uczynków, lecz z [woli] powołującego – powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu,

13 jak napisano: Jakuba pokochałem, a Ezawa znienawidziłem.

14 Co zatem powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? W żadnym razie.

15 Do Mojżesza bowiem mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję.

16 A zatem nie [zależy to od] chcącego ani od zabiegającego, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.

17 Mówi bowiem Pismo faraonowi: Po to tylko cię wzbudziłem, bym mógł na tobie okazać swoją moc i aby po całej ziemi sławiono moje imię.

18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, i kogo chce, zatwardza.*

19 Powiesz mi zatem: Dlaczego więc jeszcze oskarża?* Czy ktokolwiek oparł się Jego woli?

20 O człowieku! Przeciwnie, kim ty jesteś, że spierasz się z Bogiem? Czy rzeźba pyta rzeźbiarza: Dlaczego mnie tak wyrzeźbiłeś?*

21 Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, by z tego samego zaczynu zrobić jedno naczynie do celów zaszczytnych, a drugie do niezaszczytnych?

22 [A co,] jeśli Bóg, chcąc ukazać gniew i dać poznać swą moc, zniósł z wielką cierpliwością naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie,

23 a też aby dać poznać bogactwo swojej chwały nad naczyniami zmiłowania, które z góry przygotował do chwały,

24 które też powołał – [to jest] nas – nie tylko z Żydów, ale i z narodów?

25 Jak i u Ozeasza mówi: Nie mój lud nazwę moim ludem i niekochaną – ukochaną;

26 i stanie się w miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście wy moim ludem, że zostaną tam nazwani synami Boga żywego.

27 Izajasz z kolei woła w związku z Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, [tylko] reszta będzie zbawiona;

28 Słowo bowiem wypełniając i nie odwlekając spełni* Pan na ziemi.

29 A tak przepowiedział Izajasz: Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam nasienia, stalibyśmy się jak Sodoma i przypominalibyśmy Gomorę.*

30 Co zatem powiemy? Że narody, które nie dążyły do sprawiedliwości, pozyskały sprawiedliwość, to jest sprawiedliwość z wiary,

31 Izrael zaś, dążący do Prawa sprawiedliwości,* do Prawa sprawiedliwości* nie doszedł.

32 Dlaczego? Dlatego, że nie [było to] z wiary, ale jakby z uczynków. Zawadzili o kamień potknięcia,

33 jak napisano: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę skandalu, a ten, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).