Römer 8 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Nowe, wolne życie

1 Teraz zatem nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie.

2 Bo prawo Ducha, właściwe dla życia w Chrystusie Jezusie, uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci.*

3 Jeśli chodzi o niemoc Prawa, wynikającą ze słabości ciała, to Bóg, przez posłanie swego Syna w postaci grzesznego ciała — jako ofiarę za grzech — potępił grzech w ciele.

4 W ten sposób akt sprawiedliwości Prawa został spełniony w stosunku do nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.

5 Bo ci, którzy są według ciała, kierują się tym, co cielesne, ci zaś, którzy są według Ducha — tym, co duchowe.

6 Bo to, ku czemu dąży ciało, sprowadza się do śmierci, a to, ku czemu Duch —do życia i pokoju.

7 Stąd cielesne dążenia są przeciwne Bogu. Nie poddają się one Prawu Boga, nawet nie są w stanie.

8 Ci zaś, którzy są według ciała, Bogu podobać się nie mogą.

Być w Duchu

9 Wy natomiast nie jesteście w ciele, lecz w Duchu — jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Kto zaś nie ma Ducha Chrystusa, ten do Niego nie należy.

10 Jeśli jednak Chrystus w was jest, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, duch jest żywy dzięki sprawiedliwości.

11 Jeśli zaś mieszka w was Duch Tego, który wzbudził Jezusa z martwych, to Ten, który przywrócił do życia Jezusa Chrystusa, ożywi również wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który mieszka w was.

12 Tak więc, bracia, już nie jesteśmy dłużnikami ciała, aby żyć według ciała.

13 Jeśli według ciała żyjecie, przyjdzie wam umrzeć. Jeśli jednak w Duchu zadajecie śmierć sprawom ciała — będziecie żyli.

14 Bo wszyscy, których prowadzi Duch Boży, są dziećmi Boga.

15 Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by ponownie żyć w zastraszeniu, lecz Ducha usynowienia, w którym wołamy: Abba, Ojcze!

16 Ten właśnie Duch świadczy wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga.

17 A jeśli dziećmi, to i dziedzicami — dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale.

Teraźniejsze cierpienia i nadchodząca chwała

18 Uważam przy tym, że teraźniejsze cierpienia nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić.

19 Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga.

20 Gdyż stworzenie zostało poddane marności — nie z własnej woli, lecz z woli Tego, który je poddał — w nadziei,

21 że i samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia i wprowadzone w chwalebną wolność dzieci Boga.

22 Wiemy bowiem, że całe stworzenie aż do teraz wzdycha i znosi bóle rodzenia.

23 A nie tylko ono. Podobnie my sami, którzy już mamy pierwszy owoc — Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.

24 Z taką właśnie nadzieją zostaliśmy zbawieni. Nadzieja, której spełnienie się widzi, właściwie nie jest nadzieją. Bo kto żyje nadzieją na to, co już się spełniło?

25 Ale jeśli spodziewamy się tego, czego jeszcze nie widać, to oczekujemy tego z całą wytrwałością.

26 Podobnie Duch wspiera nas w naszej słabości. Kiedy nie wiemy, o co się modlić, jak należy, sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach.

27 Ten zaś, który bada serca, rozumie zamiary Ducha, gdyż wstawia się On za świętymi zgodnie z myślą Boga.

28 A wiemy, że kochającym Boga, to jest tym, którzy są powołani zgodnie z Jego planem, wszystko służy ku dobremu.

29 Bo tych, których wcześniej poznał,* przeznaczył do współudziału w naturze swego Syna, aby On był pierworodnym pośród wielu braci.

30 Tych zaś, których do tego przeznaczył, tych również powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą.

Pewność odkupienia

31 Czyż to nie wspaniałe?* Jeśli Bóg jest po naszej stronie, kto może stanąć przeciwko nam?

32 On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakżeby — wraz z Nim — nie miał nas obdarzyć wszelkim innym dobrem?

33 Kto ma oskarżać wybranych przez Boga? Przecież Bóg usprawiedliwia.

34 Kto ma potępiać? Jezus Chrystus, który umarł — więcej, który zmartwychwstał i przebywa po prawicy Boga — On przecież wstawia się za nami.

35 Co nas odłączy od miłości Chrystusowej? Udręka, ucisk czy prześladowanie? Głód, nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?

36 Jak zostało napisane: Z powodu Ciebie co dzień nas zabijają, traktują jak owce przeznaczone na rzeź.

37 Lecz mimo tego wszystkiego odnosimy wyraźne zwycięstwo — dzięki Temu, który nas ukochał.

Pewność Bożej miłości

38 Gdyż jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce,

39 ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Życie przemienione w dziele odkupienia – wolne od potępienia i zniewalających roszczeń cielesności

1 Teraz jednak nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie.*

2 Bo prawo Ducha [odnoszące się do] życia w Chrystusie Jezusie* uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci.

Życie przemienione dziełem odkupienia – wolne od Prawa, a jednak czyniące zadość jego normie

3 Co* do niemocy Prawa,* w której niedomagało z powodu ciała, Bóg, przez posłanie swego Syna w podobieństwie grzesznego ciała* oraz za grzech, potępił grzech w ciele,*

4 aby słuszna norma Prawa* została wypełniona w nas, którzy postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.*

5 Ci bowiem, którzy są według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, [którzy są] według Ducha – o tym, co od Ducha.*

6 Gdyż zamysł ciała to śmierć, a zamysł Ducha – to życie i pokój.

7 Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem Prawu Bożemu, bo też nie jest w stanie.

8 Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie są w stanie.

Być w Duchu

9 Wy jednak nie jesteście w ciele, lecz w Duchu* – skoro Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego.

10 Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, duch jest żywy dzięki sprawiedliwości.

11 Jeśli zaś Duch Tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, to Ten, który Jezusa Chrystusa wzbudził z martwych, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który mieszka w was.

12 Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała.

13 Jeśli bowiem według ciała żyjecie,* przyjdzie wam umrzeć;* jeśli jednak Duchem* sprawy ciała uśmiercacie – będziecie żyli.*

14 Bo wszyscy, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi.

15 Nie wzięliście przecież Ducha niewoli, by znowu [pogrążać się] w lęku, lecz wzięliście Ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze!

16 Ten to Duch świadczy wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Boga.

17 A jeśli dziećmi, to i dziedzicami – dziedzicami Boga, a [jednocześnie] współdziedzicami Chrystusa, skoro* razem [z Nim] cierpimy, aby również razem [z Nim] móc dostąpić* chwały.*

Teraźniejsze utrapienia i nadchodząca chwała

18 Uważam bowiem,* że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w związku z chwałą, która ma nam zostać objawiona.*

19 Stworzenie bowiem z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga,*

20 gdyż stworzenie zostało poddane marności, nie z własnej chęci, lecz przez Tego, który je poddał, w nadziei,

21 że i to stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia* [i wprowadzone] w [pełną] chwały wolność dzieci Boga.*

22 Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem wzięte aż dotąd wzdycha i przeżywa bóle rodzenia.*

23 Ale nie tylko [to], również my sami, którzy posiadamy pierwszy owoc, Ducha,* wzdychamy i my w sobie samych, oczekując synostwa, odkupienia naszego ciała.*

24 W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy;* a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo kto widzi, po co ma mieć nadzieję?

25 Jeśli jednak spodziewamy się tego, czego nie widzimy, wytrwale [na to] czekamy.*

26 Podobnie zaś i Duch wspiera [nas] w naszej słabości;* nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się [za nami] w niewysłowionych westchnieniach.*

27 Ten zaś, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, bo po [myśli] Bożej wstawia się za świętymi.

28 Wiemy też, że kochającym Boga* wszystko współdziała ku dobremu* – tym, którzy są powołani zgodnie z [Jego] postanowieniem.*

29 Bo tych, których wcześniej poznał,* przeznaczył* – współdzielących kształt obrazu Jego Syna – do tego, by On był pierworodnym pośród wielu braci;*

30 których zaś przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił,* a których usprawiedliwił, tych też uwielbił.

Bezpieczeństwo naszego odkupienia

31 Co więc na to powiemy? Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?*

32 On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże nie miałby wraz z Nim podarować* nam wszystkiego?

33 Kto będzie oskarżał wybranych Bożych?* Bóg [przecież] usprawiedliwia.*

34 Kto będzie potępiał? Chrystus Jezus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, On przecież wstawia się za nami.*

35 Kto nas odłączy od miłości Chrystusowej?* Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód, nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?

36 Jak napisano: Z powodu ciebie cały dzień nas zabijają, uważani jesteśmy za owce [przeznaczone] na rzeź.*

37 Ale w tym wszystkim wyraźnie zwyciężamy przez Tego, który nas ukochał.*

Pewność Bożej miłości

38 Gdyż jestem tego pewien,* że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce,

39 ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie* nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej,* która jest w Chrystusie Jezusie,* naszym Panu.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).