Sprüche 27 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Uwagi służące powodzeniu

1 Nie chwal się dniem jutrzejszym, skoro nie wiesz, co stanie się dziś.

2 Niech cię chwali ktoś inny, a nie własne usta, obcy, a nie własne wargi.

3 Kamień jest ciężki i piasek sporo waży, lecz rozdrażnienie wywołane przez głupca jest cięższe od obu.

4 Okrutna jest zapalczywość, a gniew bywa jak powódź, lecz kto ostoi się przed zazdrością?*

5 Lepsza jawna nagana niż skrywana miłość.

6 Rany zadane przez kogoś, kto kocha, są oznaką wierności, pocałunki człowieka, który nienawidzi, są tylko pozorami.*

7 Człowiek nasycony depcze plaster miodu, lecz dla wygłodzonego nawet gorycz jest słodyczą.

8 Człowiek wygnany z ojczyzny* jest jak ptak, który uciekł z gniazda.

9 Wonny olejek i kadzidło cieszą serce, lecz prawdziwą słodyczą jest przyjaciel, który radzi szczerze.

10 Nie opuszczaj przyjaciela ani przyjaciela ojca; nie wchodź też do domu brata w dniu swojej niedoli — lepszy sąsiad blisko niż brat daleko.

11 Bądź mądry, mój synu, i ciesz moje serce, a będę mógł odpowiedzieć temu, kto mi ubliża.

12 W obliczu nieszczęścia przezorny się ukrywa; prostacy prą do przodu — i ponoszą szkodę.

13 Weź szatę tego, kto poręczył za obcego; weź od niego zastaw za cudzoziemkę.

14 Kto błogosławi bliźniego gromkim głosem wcześnie rano, temu uznaje się to za przekleństwo.

15 Ciągłe kapanie w deszczowy dzień i kłótliwa kobieta — to jedno i to samo.

16 Kto chce ją powstrzymać, powstrzymuje wiatr, chce w zaciśniętej dłoni zatrzymać oliwę.

17 Żelazo ostrzy żelazo; człowieka ostrzy człowiek.

18 Kto dba o figowiec, spożyje jego owoc; kto dba o swego pana, będzie zbierał zaszczyty.

19 Jak woda ukazuje twarz, tak serce ukazuje człowieka.

20 Świat umarłych jest nienasycony — i nienasycone są oczy człowieka.

21 Dla srebra — tygiel; dla złota — piec, a dla człowieka próbą jest sława.

22 Choćbyś starł głupca w moździerzu tłuczkiem, razem z ziarnem, głupota go nie opuści.

23 Pilnie doglądaj stanu swoich owiec, skupiaj uwagę na stadach,

24 gdyż majątek nie trwa na wieki ani z pokolenia w pokolenie korona.

25 Gdy sprzątnięte jest siano, zaczyna odrastać trawa, zebrane są też zioła z gór;

26 wtedy masz jagnięta na odzież, kozły na opłatę za pole

27 i dość koziego mleka, by wyżywić siebie, swój dom — i utrzymać służbę.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Uwagi służące powodzeniu

1 Nie chwal się dniem jutrzejszym, skoro nie wiesz, co urodzi się dziś.

2 Niech cię chwali ktoś inny, a nie własne usta, obcy, a nie własne wargi.

3 Kamień jest ciężki i piasek sporo waży, lecz rozdrażnienie wywołane przez głupca jest cięższe od obu.

4 Okrucieństwem jest zapalczywość i powodzią gniew, ale kto ostoi się przed zazdrością?*

5 Lepsza jawna nagana niż skrywana miłość.

6 Rany zadane przez tego, kto kocha, są [oznaką] wierności, pocałunki tego, kto nienawidzi, są wymuszone.*

7 Dusza nasycona depcze plaster miodu, lecz dla duszy wygłodzonej nawet gorycz jest słodyczą.

8 Ptaka, który uszedł* z gniazda, przypomina człowiek, który uszedł z ojczyzny.*

9 Olejek i kadzidło cieszą serce, lecz słodyczą dla przyjaciela jest ten, kto [mu] radzi z [głębi] duszy.*

10 Nie opuszczaj przyjaciela ani przyjaciela ojca; nie wchodź też do domu brata w dniu swojej niedoli – lepszy sąsiad blisko niż brat daleko.

11 Bądź mądry, mój synu, i ciesz moje serce, a będę mógł dać odpowiedź* temu, kto mi ubliża.*

12 Przezorny widzi niebezpieczeństwo* i ukrywa się; prości idą przed siebie – i ponoszą szkodę.

13 Weź szatę tego, kto poręczył za obcego; weź od niego zastaw za cudzoziemkę.

14 Kto błogosławi swego bliźniego gromkim głosem wcześnie rano, temu uznaje się to za przekleństwo.

15 Ciągłe kapanie w deszczowy dzień i kłótliwa kobieta – to jedno.

16 Kto chce ją powstrzymać, powstrzymuje wiatr, a jego prawica chce zatrzymać oliwę.*

17 Żelazo ostrzy się żelazem; charakter* człowieka kształtuje jego bliźni.*

18 Kto dogląda figowca, spożyje jego owoc, a kto strzeże swego pana, zbierze zaszczyty.*

19 Jak woda twarz jawi twarzy, tak serce – człowieka człowiekowi.*

20 Szeol i Abaddon są nienasycone – i nienasycone są oczy człowieka.*

21 Tygiel dla srebra i piec dla złota, a człowiek według swojej sławy.*

22 Choćbyś starł głupca w moździerzu* tłuczkiem, razem z krupami, głupota go nie opuści.*

23 Pilnie doglądaj stanu swoich owiec, kieruj swe serce na stada,

24 gdyż majątek nie trwa na wieki ani z pokolenia w pokolenie korona.

25 Gdy sprzątnięte jest siano i pojawia się potraw, zebrane też są zioła z gór,

26 masz jagnięta na odzież, kozły na opłatę za pole

27 i dość koziego mleka, by wyżywić siebie i wyżywić swój dom* – i na życie dla swoich służebnic.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).