Offenbarung 12 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Wizja kobiety

1 Na niebie ukazał się wielki znak: kobieta ubrana w słońce, z księżycem pod stopami, w wieńcu z dwunastu gwiazd na głowie.

2 Była w ciąży. W bólach porodowych i w męce rodzenia krzyczała.

3 Na niebie pojawił się też inny znak. Był to wielki, ognisty smok. Miał siedem głów, dziesięć rogów i siedem diademów na głowach.

4 Jego ogon zmiótł z nieba trzecią część gwiazd i zrzucił je na ziemię. Smok stanął przed kobietą, u której rozpoczął się poród. Chciał pożreć jej dziecko, gdy tylko się urodzi.

5 Ona zaś urodziła Syna, Mężczyznę, który żelaznym berłem ma rządzić wszystkimi narodami. Jej dziecko zostało porwane do Boga i do Jego tronu,

6 a ona sama uciekła na pustkowie. Tam Bóg przygotował jej miejsce i tam miała być karmiona przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.

7 Tymczasem w niebie doszło do bitwy: Michał i jego aniołowie stoczyli bój ze smokiem. Walczył sam smok, wspierali go jego aniołowie,

8 ale przegrał i nie było już dla nich miejsca w niebie.

9 W ten sposób wielki smok, znany z dawien dawna wąż, określany jako diabeł i szatan, który zwodzi cały zamieszkały świat, został zrzucony na ziemię. Wraz z nim zrzucono jego aniołów.

10 Wtedy usłyszałem w niebie donośny głos: Teraz nastało zbawienie i moc, Królestwo naszego Boga i władza Jego Chrystusa! Bo został zrzucony oskarżyciel naszych braci, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem.

11 Jednak oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo swojego świadectwa. Nie pokochali też swego życia na tyle, by cofnąć się w obliczu śmierci.

12 Dlatego wesel się, niebo, i wy, którzy w nim mieszkacie! A biada ziemi i morzu! Zstąpił do was diabeł. Pała on wielkim gniewem, świadom, że czasu ma niewiele.

13 Gdy smok zobaczył, że został zrzucony na ziemię, zaczął prześladować kobietę, która urodziła Mężczyznę.

14 I dano kobiecie dwa skrzydła wielkiego orła, aby uleciała na pustkowie, na miejsce, gdzie ją karmiono przez czas, czasy i pół czasu — z dala od węża.

15 Wąż tymczasem ze swojej paszczy wypuścił za kobietą wodę, niczym rzekę, aby jej nurt ją uniósł.

16 Jednak na ratunek kobiecie pośpieszyła ziemia. Otworzyła ona swoją gardziel i wchłonęła rzekę, którą smok wypuścił ze swej paszczy.

17 Smok rozgniewał się na kobietę i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, czyli z tymi, którzy strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.

18 I stanął* na piasku morskim.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Wizja kobiety

1 I został na niebie pokazany wielki znak:* Kobieta odziana w słońce, księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z dwunastu gwiazd;*

2 jest w ciąży i w bólach porodowych, i w męce rodzenia krzyczy.*

3 I pokazany został inny znak na niebie: Oto wielki, ognisty smok,* ma siedem głów, dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów;*

4 jego ogon zmiótł trzecią część gwiazd nieba i zrzucił je na ziemię.* Smok stanął przed kobietą, która miała urodzić, aby – gdy urodzi – pożreć jej dziecko.

5 I urodziła Syna, Mężczyznę, który wszystkie narody ma paść żelazną laską* – i jej Dziecko zostało porwane do Boga i do Jego tronu.*

6 A kobieta uciekła na pustkowie,* tam gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam karmiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.*

7 I wybuchła bitwa w niebie: Michał* i jego aniołowie stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok oraz jego aniołowie,

8 lecz nie przemógł i już nie znalazło się dla nich miejsce w niebie.

9 I zrzucony został wielki smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały zamieszkały świat – zrzucony został na ziemię, a z nim zrzuceni zostali jego aniołowie.*

10 I usłyszałem donośny głos w niebie: Teraz nastało zbawienie i moc, i Królestwo Boga naszego oraz władza Jego Chrystusa, gdyż zrzucony został oskarżyciel* naszych braci, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem.

11 A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego,* i nie pokochali swojej duszy aż do śmierci.

12 Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie. Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł, mając wielki gniew, świadom, że czasu ma niewiele.

13 A gdy smok zobaczył, że został zrzucony na ziemię, zaczął prześladować kobietę, która urodziła Mężczyznę.

14 I dano kobiecie dwa skrzydła wielkiego orła,* aby leciała na pustkowie, do swojego miejsca, tam, gdzie jest karmiona przez czas i czasy, i pół czasu, z dala od węża.*

15 A wąż ze swojej paszczy wyrzucił za kobietą wodę jak rzekę, aby ją nurt uniósł.

16 Lecz ziemia przyszła na pomoc* kobiecie: ziemia otworzyła swoją gardziel i wchłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swojej paszczy.

17 I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej nasienia, które strzeże przykazań Boga i ma świadectwo Jezusa.*

18 I stanął* na piasku morza.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).