Offenbarung 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki) Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Offenbarung 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)
1 Następnie otrzymałem trzcinę podobną do laski i usłyszałem: Wstań, zmierz Boży przybytek wraz z ołtarzem oraz tymi, którzy w nim czczą Boga. 2 Pomiń jednak dziedziniec zewnętrzny przybytku. Nie mierz go, ponieważ został oddany poganom. Będą oni deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące. 3 Sprawię też, że dwaj moi świadkowie, odziani we włosiennice, będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. 4 Ci świadkowie to dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki, które stoją przed Panem ziemi. 5 Jeśli ktoś zechce im szkodzić, zostanie pochłonięty przez ogień, który wychodzi z ich ust i pożera wrogów — każdy, kto chciałby im szkodzić, musi zginąć właśnie w ten sposób. 6 Są oni władni zamknąć niebo, tak by nie padał deszcz za dni ich prorokowania. Mają też władzę nad wodami, aby zamieniać je w krew, i — ilekroć zechcą — uderzać ziemię różnymi klęskami. 7 A gdy już spełnią swą rolę jako świadkowie, zwierzę wychodzące z otchłani stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i zabije. 8 Ich ciała leżeć będą na ulicy wielkiego miasta, które — w duchowym znaczeniu — nazywa się Sodomą i Egiptem. Chodzi o miasto, w którym ich Pan został ukrzyżowany. 9 Przez trzy i pół dnia ludzie z różnych ludów, plemion, języków i narodów będą patrzeć na ich trupy i nie pozwolą złożyć ich w grobie. 10 Mieszkańcy ziemi będą się cieszyć z powodu ich śmierci. Z radości przesyłać sobie będą podarunki, ponieważ ci dwaj prorocy dali im się we znaki. 11 Jednakże gdy minie trzy i pół dnia, wstąpi w nich pochodzący od Boga duch życia i znów staną na nogi. Na tych, którzy to zobaczą, padnie wielki strach. 12 Oni natomiast usłyszą donośny głos z nieba: Wstąpcie tutaj! I wstąpią do nieba w obłoku. Ich wrogowie będą na to patrzeć. 13 W tej samej chwili dojdzie do wielkiego trzęsienia ziemi i dziesiąta część miasta zawali się. W trzęsieniu tym zginie siedem tysięcy ludzi. Pozostałych natomiast ogarnie strach i oddadzą chwałę Bogu na niebie. 14 Tak minęło drugie Biada! i szybko przyszła kolej na trzecie.

Siódma trąba i trzecie Biada!

15 Zatrąbił siódmy anioł. Wówczas w niebie rozległy się okrzyki: Nasz Pan, i Jego Chrystus, zapanował nad światem! Będzie On królował na wieki. 16 A dwudziestu czterech starszych, zasiadających na swoich tronach przed Bogiem, upadło na twarz i złożyło pokłon Bogu. 17 Powiedzieli: Dziękujemy Ci, Panie, Boże Wszechmocny, który jesteś i który byłeś, że użyłeś swej wielkiej mocy i objąłeś królowanie. 18 Narody wpadły w złość, wówczas nastał czas Twego gniewu, czas sądzenia umarłych i rozdania zapłaty Twoim sługom prorokom, świętym, szanującym Twoje imię — małym i wielkim — oraz czas zagłady dla tych, którzy niszczą ziemię. 19 Wtedy otworzył się niebieski przybytek Boga, a w przybytku ukazała się skrzynia Jego Przymierza. Strzeliły błyskawice, rozległy się głosy i grzmoty, powstało trzęsienie ziemi i spadł wielki grad.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1 I dano mi trzcinę podobną do laski, mówiąc: Wstań i zmierz przybytek Boży i ołtarz oraz tych, którzy się w nim kłaniają [Bogu]. 2 Odrzuć jednak całkowicie dziedziniec zewnętrzny przybytku* i nie mierz go, gdyż został oddany narodom i będą deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące.* 3 Dam też dwom moim świadkom* i będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni odziani we włosiennice.* 4 Oni to są tymi dwoma drzewami oliwnymi i tymi dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi.* 5 A jeśli ktoś chce im szkodzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów – tak właśnie musi zginąć każdy, kto chciałby im szkodzić. 6 Mają oni władzę zamknąć niebo, tak by nie padał deszcz za dni ich prorokowania; mają też władzę nad wodami, aby je zamieniać w krew i uderzyć ziemię wszelką klęską, ilekroć zechcą. 7 A gdy dopełnią swego świadectwa, zwierzę* wychodzące z Abysu stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i zabije ich.* 8 A ich trupy będą leżeć na ulicy wielkiego miasta, które duchowo nazywa się Sodomą i Egiptem, gdzie też ich Pan został ukrzyżowany.* 9 I przez trzy i pół dnia [ludzie] należący do różnych ludów, plemion, języków i narodów będą patrzeć na ich trupy i nie pozwolą złożyć ich trupów w grobie. 10 A mieszkańcy ziemi cieszyć się będą z ich powodu i weselić, będą też posyłać podarunki jedni drugim, gdyż ci dwaj prorocy udręczyli mieszkańców ziemi.* 11 Lecz po trzech i pół dniach wszedł w nich duch życia od Boga i stanęli na swoje nogi, a na tych, którzy to oglądali, padł wielki strach. 12 I usłyszeli donośny głos z nieba, mówiący do nich: Wstąpcie tutaj! I wstąpili do nieba w obłoku, a ich wrogowie zobaczyli ich. 13 W tej godzinie powstało wielkie trzęsienie ziemi i dziesiąta część miasta zawaliła się, a w tym trzęsieniu ziemi zginęło siedem tysięcy imion ludzi, pozostałych natomiast ogarnął strach i oddali chwałę Bogu nieba. 14 Drugie „biada” minęło; oto szybko zbliża się trzecie „biada”.

Siódma trąba i trzecie Biada! Bóg wyrusza na sąd

15 I zatrąbił siódmy anioł;* wówczas rozległy się w niebie donośne głosy mówiące: Królestwo świata stało się [królestwem] naszego Pana i Jego Chrystusa, i królować będzie na wieki wieków. 16 A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na swoje twarze i oddało pokłon Bogu, 17 mówiąc: Dziękujemy Ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że użyłeś swej wielkiej mocy i zapanowałeś. 18 Narody wpadły w gniew – i nadszedł Twój gniew oraz czas sądzenia umarłych i rozdania zapłaty Twoim sługom prorokom, świętym, tym, którzy boją się Twego imienia – małym i wielkim – oraz zniszczenia niszczących ziemię.* 19 I otworzył się przybytek Boga, który jest w niebie, i ukazała się skrzynia Jego Przymierza* w jego przybytku; i powstały błyskawice, głosy, grzmoty, trzęsienie ziemi i wielki grad.