Hoheslied 2 | کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

1 من گل سرخ«شارون» و سوسن واديها هستم. محبوب آری، محبوبهٔ من در ميان زنان همچون سوسنی است در ميان خارها. محبوبه 3 محبوب من در ميان مردان مانند درخت سيبی است در ميان درختان جنگلی. در زير سايهاش مینشينم، و ميوهاش كامم را شيرين میسازد. 4 او مرا به تالار ضيافتش آورد و به همه نشان داد كه چقدر مرا دوست دارد. 5 مرا با كشمش تقويت دهيد، و جانم را با سيب تازه كنيد، زيرا من از عشق او بيمارم. 6 دست چپ او زير سر من است و دست راستش مرا در آغوش میكشد. 7 ای دختران اورشليم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم میدهم كه مزاحم عشق ما نشويد. 8 گوش كنيد! اين محبوب من است كه دواندوان از کوهها و تپهها میآيد. 9 محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت ديوار ما از پنجره نگاه میكند. 10 محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا. 11 زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. 12 گلها شكفته و زمان نغمه سرايی فرا رسيده است. صدای پرندگان در ولايت ما به گوش میرسد. 13 برگ درختان سبز شده و هوا از رايحهٔ تاكهای نوشكفته، عطرآگين گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا.» محبوب 14 ای كبوتر من كه در شكاف صخرهها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شيرين تو را بشنوم و صورت زيبايت را ببينم. 15 روباهان كوچک را كه تاكستانها را خراب میكنند بگيريد، چون تاكستان ما شكوفه كرده است. محبوبه 16 محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در ميان سوسنها میچراند. 17 ای محبوب من، پيش از آنكه روز تمام شود و سايهها بگريزند، نزد من بيا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای«باتر»، به سوی من بشتاب.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر | Hoheslied 2