Hoheslied 1 | کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

1 غزل غزلهای سلیمان. محبوبه 2 مرا با لبانت ببوس، زيرا محبت تو دلپذيرتر از شراب است. 3 تو خوشبو هستی و نامت رايحهٔ عطرهای دلانگيز را به خاطر میآورد، و دختران شيفتهٔ تو میشوند. 4 ای سَروَرَم، مرا با خود بِبَر تا از اينجا دور شويم. مرا به خانهٔ خود ببر تا با هم شاد و خوش باشيم. تو دوست داشتنی هستی و محبت تو بهتر از شراب است. 5 ای دختران اورشليم، من سياه اما زيبا هستم، همچون چادرهای«قيدار» و خيمههای سليمان. 6 به من كه سياه هستم اينچنين خيره مشويد، زيرا آفتاب مرا سوزانيده است. برادرانم بر من خشمگين شده مرا فرستادند تا در زير آفتاب سوزان از تاكستانها نگاهبانی كنم، و من نتوانستم از خود مراقبت نمايم. 7 ای محبوب من، به من بگو امروز گلهات را كجا میچرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را كجا میخوابانی؟ چرا برای يافتنت، در ميان گلههای دوستانت سرگردان شوم؟ محبوب 8 ای زيباترين زن دنيا، اگر نمیدانی، رد گلهها را بگير و به سوی خيمهٔ چوپانها بيا و در آنجا بزغالههايت را بچران. 9 ای محبوبهٔ من، تو همچون ماديانهای عرابهٔ فرعون، زيبا هستی. 10 گيسوان بافتهٔ تو رخسارت را زينت میبخشند و همچون جواهر، گردنت را میآرايند. 11 ما برايت گوشوارههای طلا با آويزههای نقره خواهيم ساخت. محبوبه 12 سرور من، سرمست از بوی خوش عطر من، بر بسترش دراز میكشد. 13 محبوب من كه در آغوشم آرميده، رايحهای چون مُر خوشبو دارد. 14 او مانند گلهای وحشیای است كه در باغهای«عين جدی» میرويند. محبوب 15 تو چه زيبايی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زيبايی و لطافت كبوتران است. محبوبه 16 ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزهزارها بستر ما هستند 17 و درختان سرو و صنوبر بر ما سايه میافكنند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر | Hoheslied 1