1-2من گل سرخ«شارون» و سوسن واديها هستم. محبوب آری، محبوبهٔ من در ميان زنان همچون سوسنی است در ميان خارها. محبوبه3محبوب من در ميان مردان مانند درخت سيبی است در ميان درختان جنگلی. در زير سايهاش مینشينم، و ميوهاش كامم را شيرين میسازد.4او مرا به تالار ضيافتش آورد و به همه نشان داد كه چقدر مرا دوست دارد.5مرا با كشمش تقويت دهيد، و جانم را با سيب تازه كنيد، زيرا من از عشق او بيمارم.6دست چپ او زير سر من است و دست راستش مرا در آغوش میكشد.7ای دختران اورشليم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم میدهم كه مزاحم عشق ما نشويد.8گوش كنيد! اين محبوب من است كه دواندوان از کوهها و تپهها میآيد.9محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت ديوار ما از پنجره نگاه میكند.10محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا.11زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است.12گلها شكفته و زمان نغمه سرايی فرا رسيده است. صدای پرندگان در ولايت ما به گوش میرسد.13برگ درختان سبز شده و هوا از رايحهٔ تاكهای نوشكفته، عطرآگين گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا.» محبوب14ای كبوتر من كه در شكاف صخرهها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شيرين تو را بشنوم و صورت زيبايت را ببينم.15روباهان كوچک را كه تاكستانها را خراب میكنند بگيريد، چون تاكستان ما شكوفه كرده است. محبوبه16محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در ميان سوسنها میچراند.17ای محبوب من، پيش از آنكه روز تمام شود و سايهها بگريزند، نزد من بيا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای«باتر»، به سوی من بشتاب.