Psalm 142 | Nueva Versión Internacional

1 A voz en cuello, al Señor le pido ayuda; a voz en cuello, al Señor le pido compasión. 2 Ante él expongo mis quejas; ante él expreso mis angustias. 3 Cuando ya no me queda aliento, tú me muestras el camino.* Por la senda que transito algunos me han tendido una trampa. 4 Mira a mi derecha, y ve: nadie me tiende la mano. No tengo dónde refugiarme; por mí nadie se preocupa. 5 A ti, Señor, te pido ayuda; a ti te digo: «Tú eres mi refugio, mi porción en la tierra de los vivientes.» 6 Atiende a mi clamor, porque me siento muy débil; líbrame de mis perseguidores, porque son más fuertes que yo. 7 Sácame de la prisión, para que alabe yo tu nombre. Los justos se reunirán en torno mío por la bondad que me has mostrado.

Het Boek

1 Een leerzaam gedicht van David. Hij schreef dit gebed toen hij zich in de grot verborg. 2 Hardop roep ik naar de HERE en ik smeek Hem naar mij te luisteren. 3 Ik stort mijn hele hart voor Hem uit, al mijn ellende vertel ik Hem. 4 Als alles mij te veel wordt, weet U hoe ik verder moet. Men zet vallen voor mij op het pad dat ik moet gaan. 5 Ik kijk naar rechts en zie uit naar hulp, maar geen mens kijkt naar mij om. Ik heb geen plek om te schuilen en niemand vraagt hoe het met mij gaat. 6 HERE, ik roep naar U: ‘U bent de beste plaats om te schuilen. U houdt mij in leven. 7 Luister naar mijn smeekgebed, ik ben zo verzwakt. Bevrijd mij van de vijanden die mij achtervolgen, zij zijn veel sterker dan ik. 8 Leid mij uit deze diepe ellende, dan zal ik uw naam prijzen. Als U mij redt, zullen oprechte mensen om mij heen komen staan.’

Psalm 142 | Nueva Versión Internacional Het Boek