Psalm 105 | English Standard Version

Tell of All His Wondrous Works

1 Oh give thanks to the Lord; call upon his name; make known his deeds among the peoples! 2 Sing to him, sing praises to him; tell of all his wondrous works! 3 Glory in his holy name; let the hearts of those who seek the Lord rejoice! 4 Seek the Lord and his strength; seek his presence continually! 5 Remember the wondrous works that he has done, his miracles, and the judgments he uttered, 6 O offspring of Abraham, his servant, children of Jacob, his chosen ones! 7 He is the Lord our God; his judgments are in all the earth. 8 He remembers his covenant forever, the word that he commanded, for a thousand generations, 9 the covenant that he made with Abraham, his sworn promise to Isaac, 10 which he confirmed to Jacob as a statute, to Israel as an everlasting covenant, 11 saying, “To you I will give the land of Canaan as your portion for an inheritance.” 12 When they were few in number, of little account, and sojourners in it, 13 wandering from nation to nation, from one kingdom to another people, 14 he allowed no one to oppress them; he rebuked kings on their account, 15 saying, “Touch not my anointed ones, do my prophets no harm!” 16 When he summoned a famine on the land and broke all supply* of bread, 17 he had sent a man ahead of them, Joseph, who was sold as a slave. 18 His feet were hurt with fetters; his neck was put in a collar of iron; 19 until what he had said came to pass, the word of the Lord tested him. 20 The king sent and released him; the ruler of the peoples set him free; 21 he made him lord of his house and ruler of all his possessions, 22 to bind* his princes at his pleasure and to teach his elders wisdom. 23 Then Israel came to Egypt; Jacob sojourned in the land of Ham. 24 And the Lord made his people very fruitful and made them stronger than their foes. 25 He turned their hearts to hate his people, to deal craftily with his servants. 26 He sent Moses, his servant, and Aaron, whom he had chosen. 27 They performed his signs among them and miracles in the land of Ham. 28 He sent darkness, and made the land dark; they did not rebel* against his words. 29 He turned their waters into blood and caused their fish to die. 30 Their land swarmed with frogs, even in the chambers of their kings. 31 He spoke, and there came swarms of flies, and gnats throughout their country. 32 He gave them hail for rain, and fiery lightning bolts through their land. 33 He struck down their vines and fig trees, and shattered the trees of their country. 34 He spoke, and the locusts came, young locusts without number, 35 which devoured all the vegetation in their land and ate up the fruit of their ground. 36 He struck down all the firstborn in their land, the firstfruits of all their strength. 37 Then he brought out Israel with silver and gold, and there was none among his tribes who stumbled. 38 Egypt was glad when they departed, for dread of them had fallen upon it. 39 He spread a cloud for a covering, and fire to give light by night. 40 They asked, and he brought quail, and gave them bread from heaven in abundance. 41 He opened the rock, and water gushed out; it flowed through the desert like a river. 42 For he remembered his holy promise, and Abraham, his servant. 43 So he brought his people out with joy, his chosen ones with singing. 44 And he gave them the lands of the nations, and they took possession of the fruit of the peoples’ toil, 45 that they might keep his statutes and observe his laws. Praise the Lord!

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

خداوند و قوم او

1 خداوند را به سبب كارهای شگفتانگيزش سپاس گوييد. كارهای او را برای ساير قومها تعريف كنيد. 2 او را بستاييد و دربارهٔ كارهای شگفتانگيزش تفكر نماييد. 3 ای طالبان خداوند به او افتخار كنيد. دل شما هميشه شاد باشد. 4 از او كمک بخواهيد و پيوسته او را طلب كنيد. 5 ای فرزندان ابراهيم و يعقوب، ای بندگان برگزيدهٔ خداوند، كارهای شگفتانگيز و داوريهای او را به ياد آوريد! 7 «يهوه» خدای ما است و سراسر جهان را داوری میكند. 8 او تا ابد به عهدی كه با ابراهيم بسته و سوگندی كه برای اسحاق خورده است، اگرچه هزار پشت هم بگذرد، وفادار خواهد ماند. 10 اين است عهد جاودانی او با اسرائيل كه فرمود: «سرزمين كنعان را به شما خواهم بخشيد تا ميراث شما شود.» 12 خداوند اين وعده را هنگامی به اسرائيل داد كه هنوز قومی كوچک بودند و در كنعان در غربت به سر میبردند، 13 در ميان قبايل سرگردان بودند و از يک ديار به دياری ديگر میرفتند. 14 اما خداوند نگذاشت كسی بر آنها ظلم كند. او حتی پادشاهان را به خاطر آنها هشدار داده، گفت: «بر برگزيدگان من دست دراز نكنيد و به انبيای من آزار نرسانيد.» 16 خداوند در كنعان خشكسالی پديد آورد و قحطی تمام سرزمين آنجا را فرا گرفت. 17 او پيش از آن يوسف را به مصر فرستاده بود. برادران يوسف او را همچون برده فروخته بودند. 18 پاهای يوسف را به زنجير بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. 19 او در زندان ماند تا زمانی كه پيشگويیاش به وقوع پيوست. در زندان خداوند صبر و بردباری او را آزمود. 20 آنگاه، فرعون دستور داد تا يوسف را از زندان بيرون آورده، آزاد سازند. 21 سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاكم سرزمين مصر نمود 22 تا بر بزرگان مملكت فرمان راند و مشايخ را حكمت آموزد. 23 آنگاه يعقوب و فرزندانش به مصر رفتند و در آن سرزمين ساكن شدند. 24 خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر كرد. 25 اما از طرف ديگر، خداوند كاری كرد كه مصریها بر قوم او ظلم كنند و ايشان را بردهٔ خود سازند. 26 سپس بندگان خود موسی و هارون را كه برگزيده بود، نزد بنیاسرائيل فرستاد. 27 موسی و هارون، كارهای شگفتانگيز و معجزات خدا را در مصر به ظهور آوردند. 28 خدا سرزمين مصر را با تاريكی پوشانيد اما مصريان فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائيل اطاعت نكردند. 29 او آبهای ايشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهيانشان را كشت. 30 زمين آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. 31 به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پديد آمد. 32 به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمين مصر فرستاد 33 و باغهای انگور و تمام درختان انجير مصریها را از بين برد. 34 خداوند امر فرمود و ملخهای بیشماری پديد آمدند و تمام گياهان و محصولات مصر را خوردند. 36 او همهٔ پسران ارشد مصریها را كشت. 37 سرانجام بنیاسرائيل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحيح و سالم از مصر بيرون آورد. 38 مصريان از رفتن آنها شاد شدند، زيرا از ايشان ترسيده بودند. 39 خداوند در روز بر فراز قوم اسرائيل ابر میگسترانيد تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ايشان میبخشيد تا به آنها روشنايی دهد. 40 آنها گوشت خواستند و خداوند برای ايشان بلدرچين* فرستاد و آنها را با نان آسمانی سير كرد. 41 او صخره را شكافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گرديد. 42 زيرا خداوند اين وعدهٔ مقدس را به بندهٔ خويش ابراهيم داده بود كه نسل او را بركت دهد. 43 پس او قوم برگزيدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود میخواندند از مصر بيرون آورد، 44 و سرزمين قومهای ديگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشيد 45 تا در آن سرزمين نسبت به وی وفادار مانده، از دستوراتش اطاعت نمايند. خداوند را سپاس باد!

Psalm 105 | English Standard Version کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

Tell of All His Wondrous Works

خداوند و قوم او