1Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,2Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!3Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,4Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.5Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?6Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.7Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı'ya fidye veremez.8Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.9Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.10Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.11Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak[1], Topraklarına kendi adlarını verseler bile.12Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.13Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela14Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.15Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela16Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.17Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.18Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.19Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.20Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.