1Böylece bu üç kişi Eyüp'e yanıt vermekten vaz geçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.2Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp'e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı'dan haklı görüyordu.3Elihu Eyüp'ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp'ü[1] suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.4Elihu Eyüp'le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.5Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.6Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: ‹‹Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.7‹Çok gün görenler konuşsun› dedim, ‹Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.›8Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten'in soluğu akıl verir.9Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.10‹‹Bu yüzden, ‹Beni dinleyin› diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.11Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.12Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp'ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.13‹Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil› demeyin.14Ama Eyüp'ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.15‹‹Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.16Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?17Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.18Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.19İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.20Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.21Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.22Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.