1Adem karısı Havva ile yattı. Havva hamile kaldı ve Kayin'i doğurdu. ‹‹RAB'bin yardımıyla bir oğul dünyaya getirdim›› dedi.2Daha sonra Kayin'in kardeşi Habil'i doğurdu. Habil çoban oldu, Kayin ise çiftçi.3Günler geçti. Bir gün Kayin toprağın ürünlerinden RAB'be sunu getirdi.4Habil de sürüsünde ilk doğan hayvanlardan bazılarını, özellikle de yağlarını getirdi. RAB Habil'i ve sunusunu kabul etti.5Kayin'le sunusunu ise reddetti. Kayin çok öfkelendi, suratını astı.6RAB Kayin'e, ‹‹Niçin öfkelendin?›› diye sordu, ‹‹Niçin surat astın?7Doğru olanı yapsan, seni kabul etmez miyim? Ancak doğru olanı yapmazsan, günah kapıda pusuya yatmış, seni bekliyor. Ona egemen olmalısın.››8Kayin kardeşi Habil'e, ‹‹Haydi, tarlaya gidelim[1]›› dedi. Tarlada birlikteyken kardeşine saldırıp onu öldürdü.9RAB Kayin'e, ‹‹Kardeşin Habil nerede?›› diye sordu. Kayin, ‹‹Bilmiyorum, kardeşimin bekçisi miyim ben?›› diye karşılık verdi.10RAB, ‹‹Ne yaptın?›› dedi, ‹‹Kardeşinin kanı topraktan bana sesleniyor.11Artık döktüğün kardeş kanını içmek için ağzını açan toprağın laneti altındasın.12İşlediğin toprak bundan böyle sana ürün vermeyecek. Yeryüzünde aylak aylak dolaşacaksın.››13Kayin, ‹‹Cezam kaldıramayacağım kadar ağır›› diye karşılık verdi,14‹‹Bugün beni bu topraklardan kovdun. Artık huzurundan uzak kalacak, yeryüzünde aylak aylak dolaşacağım. Kim bulsa öldürecek beni.››15Bunun üzerine RAB, ‹‹Seni kim öldürürse, ondan yedi kez öç alınacak›› dedi. Kimse bulup öldürmesin diye Kayin'in üzerine bir nişan koydu.16Kayin RAB'bin huzurundan ayrıldı. Aden bahçesinin doğusunda, Nod[2] topraklarına yerleşti.
Kayin'in Soyu
17Kayin karısıyla yattı. Karısı hamile kaldı ve Hanok'u doğurdu. Kayin o sırada bir kent kurmaktaydı. Kente oğlu Hanok'un adını verdi.18Hanok'tan İrat oldu. İrat'tan Mehuyael, Mehuyael'den Metuşael, Metuşael'den Lemek oldu.19Lemek iki kadınla evlendi. Birinin adı Âda, öbürünün ise Silla'ydı.20Âda Yaval'ı doğurdu. Yaval sürü sahibi göçebelerin atasıydı.21Kardeşinin adı Yuval'dı. Yuval lir ve ney çalanların atasıydı.22Silla Tuval-Kayin'i doğurdu. Tuval-Kayin tunç ve demirden çeşitli kesici aletler yapardı. Tuval-Kayin'in kızkardeşi Naama'ydı.23Lemek karılarına şöyle dedi: ‹‹Ey Âda ve Silla, beni dinleyin, Ey Lemek'in karıları, sözlerime kulak verin. Beni yaraladığı için Bir adam öldürdüm, Beni hırpaladığı için Bir genci öldürdüm.24Kayin'in yedi kez öcü alınacaksa, Lemek'in yetmiş yedi kez öcü alınmalı.››25Adem karısıyla yine yattı. Havva bir erkek çocuk doğurdu. ‹‹Tanrı Kayin'in öldürdüğü Habil'in yerine bana başka bir oğul bağışladı›› diyerek çocuğa Şit[3] adını verdi.26Şit'in de bir oğlu oldu, adını Enoş koydu.
1Und Adam erkannte seine Frau Eva, und sie ward schwanger und gebar den Kain und sprach: Ich habe einen Mann gewonnen mithilfe des HERRN.2Danach gebar sie Abel, seinen Bruder. Und Abel wurde ein Schäfer, Kain aber wurde ein Ackermann.3Es begab sich aber nach etlicher Zeit, dass Kain dem HERRN Opfer brachte von den Früchten des Feldes. (Çık 23:19)4Und auch Abel brachte von den Erstlingen seiner Herde und von ihrem Fett. Und der HERR sah gnädig an Abel und sein Opfer, (Çık 34:19; Lev 3:16)5aber Kain und sein Opfer sah er nicht gnädig an. Da ergrimmte Kain sehr und senkte finster seinen Blick. (Çık 33:19; İbr 11:4)6Da sprach der HERR zu Kain: Warum ergrimmst du? Und warum senkst du deinen Blick?7Ist’s nicht so: Wenn du fromm bist, so kannst du frei den Blick erheben. Bist du aber nicht fromm, so lauert die Sünde vor der Tür, und nach dir hat sie Verlangen; du aber herrsche über sie. (Rom 6:12; Gal 5:17)8Da sprach Kain zu seinem Bruder Abel: Lass uns aufs Feld gehen! Und es begab sich, als sie auf dem Felde waren, erhob sich Kain wider seinen Bruder Abel und schlug ihn tot. (1 Yu 3:12; 1 Yu 3:15)9Da sprach der HERR zu Kain: Wo ist dein Bruder Abel? Er sprach: Ich weiß nicht; soll ich meines Bruders Hüter sein? (Yar 3:9)10Er aber sprach: Was hast du getan? Die Stimme des Blutes deines Bruders schreit zu mir von der Erde. (Mez 9:13; Mat 23:35; İbr 12:24)11Und nun: Verflucht seist du auf der Erde, die ihr Maul hat aufgetan und deines Bruders Blut von deinen Händen empfangen. (Say 35:33)12Wenn du den Acker bebauen wirst, soll er dir hinfort seinen Ertrag nicht geben. Unstet und flüchtig sollst du sein auf Erden.13Kain aber sprach zu dem HERRN: Meine Schuld ist zu schwer, als dass ich sie tragen könnte.[1]14Siehe, du treibst mich heute vom Acker, und ich muss mich vor deinem Angesicht verbergen und muss unstet und flüchtig sein auf Erden. So wird mir’s gehen, dass mich totschlägt, wer mich findet. (Eyü 15:20)15Aber der HERR sprach zu ihm: Nein, sondern wer Kain totschlägt, das soll siebenfältig gerächt werden. Und der HERR machte ein Zeichen an Kain, dass ihn niemand erschlüge, der ihn fände. (Hez 9:6; Va 7:3)16So ging Kain hinweg von dem Angesicht des HERRN und wohnte im Lande Nod[2], jenseits von Eden, gegen Osten.
Kains Nachkommen
17Und Kain erkannte seine Frau; die ward schwanger und gebar den Henoch. Und er baute eine Stadt, die nannte er nach seines Sohnes Namen Henoch.18Dem Henoch aber wurde Irad geboren, Irad zeugte Mehujaël, Mehujaël zeugte Metuschaël, Metuschaël zeugte Lamech.19Lamech aber nahm zwei Frauen, eine hieß Ada, die andere Zilla.20Und Ada gebar Jabal; von dem sind hergekommen, die in Zelten wohnen und Vieh halten.21Und sein Bruder hieß Jubal; von dem sind hergekommen alle Zither- und Flötenspieler.22Zilla aber gebar auch, nämlich den Tubal-Kain; der machte die Werkzeuge für alle Erz- und Eisenschmiede. Und die Schwester des Tubal-Kain war Naama.23Und Lamech sprach zu seinen Frauen: Ada und Zilla, höret meine Rede, ihr Frauen Lamechs, merkt auf, was ich sage: Einen Mann erschlug ich für meine Wunde und einen Jüngling für meine Beule.24Kain soll siebenmal gerächt werden, aber Lamech siebenundsiebzigmal. (Yar 15:1; Lev 19:18; Yas 32:35; Mat 18:22)
Set und Enosch
25Adam erkannte abermals seine Frau, und sie gebar einen Sohn, den nannte sie Set: »Denn Gott hat mir einen andern Sohn gegeben für Abel, den Kain erschlagen hat.«26Und auch dem Set wurde ein Sohn geboren, den nannte er Enosch. Zu der Zeit fing man an, den Namen des HERRN anzurufen. (Yar 12:8)