1RAB verdiği söz uyarınca Sara'ya iyilik etti ve sözünü yerine getirdi.2Sara hamile kaldı; İbrahim'in yaşlılık döneminde, tam Tanrı'nın belirttiği zamanda ona bir erkek çocuk doğurdu.3İbrahim Sara'nın doğurduğu çocuğa İshak[1] adını verdi.4Tanrı'nın kendisine buyurduğu gibi oğlu İshak'ı sekiz günlükken sünnet etti.5İshak doğduğunda İbrahim yüz yaşındaydı.6Sara, ‹‹Tanrı yüzümü güldürdü›› dedi, ‹‹Bunu duyan herkes benimle birlikte gülecek.7Kim İbrahim'e Sara çocuk emzirecek derdi? Bu yaşında ona bir oğul doğurdum.››
Hacer'le İsmail Uzaklaştırılıyor
8Çocuk büyüdü. Sütten kesildiği gün İbrahim büyük bir şölen verdi.9Ne var ki Sara, Mısırlı Hacer'in İbrahim'den olma oğlu İsmail'in alay ettiğini görünce,10İbrahim'e, ‹‹Bu cariyeyle oğlunu kov›› dedi, ‹‹Bu cariyenin oğlu, oğlum İshak'ın mirasına ortak olmasın.››11Bu İbrahim'i çok üzdü, çünkü İsmail de öz oğluydu.12Ancak Tanrı İbrahim'e, ‹‹Oğlunla cariyen için üzülme›› dedi, ‹‹Sara ne derse, onu yap. Çünkü senin soyun İshak'la sürecektir.13Cariyenin oğlundan da bir ulus yaratacağım, çünkü o da senin soyun.››14İbrahim sabah erkenden kalktı, biraz yiyecek, bir tulum da su hazırlayıp Hacer'in omuzuna attı, çocuğunu da verip onu gönderdi. Hacer Beer-Şeva Çölü'ne gitti, orada bir süre dolaştı.15Tulumdaki su tükenince, oğlunu bir çalının altına bıraktı.16Yaklaşık bir ok atımı uzaklaşıp, ‹‹Oğlumun ölümünü görmeyeyim›› diyerek onun karşısına oturup hıçkıra hıçkıra ağladı.17Tanrı çocuğun sesini duydu. Tanrı'nın meleği göklerden Hacer'e, ‹‹Nen var, Hacer?›› diye seslendi, ‹‹Korkma! Çünkü Tanrı çocuğun sesini duydu.18Kalk, oğlunu kaldır, elini tut. Onu büyük bir ulus yapacağım.››19Sonra Tanrı Hacer'in gözlerini açtı, Hacer bir kuyu gördü. Gidip tulumunu doldurdu, oğluna içirdi.20Çocuk büyürken Tanrı onunlaydı. Çocuk çölde yaşadı ve okçu oldu.21Paran Çölü'nde yaşarken annesi ona Mısırlı bir kadın aldı.
İbrahim'le Avimelek Arasındaki Antlaşma
22O sırada Avimelek'le ordusunun komutanı Fikol İbrahim'e, ‹‹Yaptığın her şeyde Tanrı seninle›› dediler,23‹‹Onun için, Tanrı'nın önünde bana, oğluma ve soyuma haksız davranmayacağına ant iç. Bana ve konuk olarak yaşadığın bu ülkeye, benim sana yaptığım gibi iyi davran.››24İbrahim, ‹‹Ant içerim›› dedi.25İbrahim Avimelek'e bir kuyuyu zorla ele geçiren adamlarından yakındı.26Avimelek, ‹‹Bunu kimin yaptığını bilmiyorum›› diye yanıtladı, ‹‹Sen de bana söylemedin, ilk kez duyuyorum.››27Daha sonra İbrahim Avimelek'e davar ve sığır verdi. Böylece ikisi bir antlaşma yaptılar.28İbrahim sürüsünden yedi dişi kuzu ayırdı.29Avimelek, ‹‹Bunun anlamı ne, niçin bu yedi dişi kuzuyu ayırdın?›› diye sordu.30İbrahim, ‹‹Bu yedi dişi kuzuyu benim elimden almalısın›› diye yanıtladı, ‹‹Kuyuyu benim açtığımın kanıtı olsun.››31Bu yüzden oraya Beer-Şeva[2] adı verildi. Çünkü ikisi orada ant içmişlerdi.32Beer-Şeva'da yapılan bu antlaşmadan sonra Avimelek, ordusunun komutanı Fikol'la birlikte Filist yöresine geri döndü.33İbrahim Beer-Şeva'da bir ılgın ağacı dikti; orada RAB'bi, ölümsüz Tanrı'yı adıyla çağırdı.34Filist yöresinde konuk olarak uzun süre yaşadı.
Yaratılış 21
English Standard Version
The Birth of Isaac
1The Lord visited Sarah as he had said, and the Lord did to Sarah as he had promised. (Yar 17:19; Yar 18:10; Yar 18:14; 1 Sa 2:21)2And Sarah conceived and bore Abraham a son in his old age at the time of which God had spoken to him. (Yar 17:21; Gal 4:22; İbr 11:11)3Abraham called the name of his son who was born to him, whom Sarah bore him, Isaac.[1] (Yar 17:19)4And Abraham circumcised his son Isaac when he was eight days old, as God had commanded him. (Yar 17:10; Yar 17:12; Elç 7:8)5Abraham was a hundred years old when his son Isaac was born to him. (Yar 17:1; Yar 17:17; Rom 4:19)6And Sarah said, “God has made laughter for me; everyone who hears will laugh over me.” (Yşa 54:1; Gal 4:27)7And she said, “Who would have said to Abraham that Sarah would nurse children? Yet I have borne him a son in his old age.” (Yar 18:11)
God Protects Hagar and Ishmael
8And the child grew and was weaned. And Abraham made a great feast on the day that Isaac was weaned.9But Sarah saw the son of Hagar the Egyptian, whom she had borne to Abraham, laughing.[2] (Yar 16:1; Yar 16:15; Gal 4:29)10So she said to Abraham, “Cast out this slave woman with her son, for the son of this slave woman shall not be heir with my son Isaac.” (Gal 4:30)11And the thing was very displeasing to Abraham on account of his son.12But God said to Abraham, “Be not displeased because of the boy and because of your slave woman. Whatever Sarah says to you, do as she tells you, for through Isaac shall your offspring be named. (Rom 9:7; İbr 11:18)13And I will make a nation of the son of the slave woman also, because he is your offspring.” (Yar 16:10; Yar 17:20; Yar 21:18)14So Abraham rose early in the morning and took bread and a skin of water and gave it to Hagar, putting it on her shoulder, along with the child, and sent her away. And she departed and wandered in the wilderness of Beersheba. (Yar 21:31)15When the water in the skin was gone, she put the child under one of the bushes.16Then she went and sat down opposite him a good way off, about the distance of a bowshot, for she said, “Let me not look on the death of the child.” And as she sat opposite him, she lifted up her voice and wept.17And God heard the voice of the boy, and the angel of God called to Hagar from heaven and said to her, “What troubles you, Hagar? Fear not, for God has heard the voice of the boy where he is.18Up! Lift up the boy, and hold him fast with your hand, for I will make him into a great nation.”19Then God opened her eyes, and she saw a well of water. And she went and filled the skin with water and gave the boy a drink. (Say 22:31; 2 Kr 6:17; 2 Kr 6:20; Luk 24:16; Luk 24:31)20And God was with the boy, and he grew up. He lived in the wilderness and became an expert with the bow. (Yar 16:12)21He lived in the wilderness of Paran, and his mother took a wife for him from the land of Egypt.
A Treaty with Abimelech
22At that time Abimelech and Phicol the commander of his army said to Abraham, “God is with you in all that you do. (Yar 20:2; Yar 26:1; Yar 26:26; Yar 26:28)23Now therefore swear to me here by God that you will not deal falsely with me or with my descendants or with my posterity, but as I have dealt kindly with you, so you will deal with me and with the land where you have sojourned.” (Yar 20:14)24And Abraham said, “I will swear.”25When Abraham reproved Abimelech about a well of water that Abimelech’s servants had seized, (Yar 26:15; Yar 26:18; Yar 26:20)26Abimelech said, “I do not know who has done this thing; you did not tell me, and I have not heard of it until today.”27So Abraham took sheep and oxen and gave them to Abimelech, and the two men made a covenant. (Yar 26:31)28Abraham set seven ewe lambs of the flock apart.29And Abimelech said to Abraham, “What is the meaning of these seven ewe lambs that you have set apart?”30He said, “These seven ewe lambs you will take from my hand, that this[3] may be a witness for me that I dug this well.”31Therefore that place was called Beersheba,[4] because there both of them swore an oath. (Yar 26:33)32So they made a covenant at Beersheba. Then Abimelech and Phicol the commander of his army rose up and returned to the land of the Philistines.33Abraham planted a tamarisk tree in Beersheba and called there on the name of the Lord, the Everlasting God. (Yar 4:26; Yar 12:8; Mez 90:2; Yşa 40:28)34And Abraham sojourned many days in the land of the Philistines.