1Wspomnij, JHWH, co się z nami stało! Przyjrzyj się i zobacz naszą zniewagę. (Wj 2,23; Jer 1,7; Jer 2,1; Jer 3,19; Jer 3,20)2Nasze dziedzictwo przypadło obcym, nasze domy cudzoziemcom.3Staliśmy się sierotami – bez ojca, nasze matki są niczym wdowy.4Naszą wodę pijemy za srebro, z naszych drzew możemy korzystać za opłatą.[1]5Gnali nas z jarzmem na karkach,[2] ustawaliśmy, lecz nie było dla nas wytchnienia.6Wyciągaliśmy rękę do Egiptu, do Asyrii, aby najeść się chleba.7Nasi ojcowie zgrzeszyli – [i] ich nie ma, a my dźwigamy ich winę. (Ez 18,2)8Rządzą nami niewolnicy, brak nam wybawcy z ich ręki.9Zdobywamy chleb[3] z [narażeniem] życia[4] na ostrze miecza na pustyni.10Nasza skóra była rozpalona jak piec z powodu gorączki głodowej.11Na Syjonie gwałcono kobiety, dziewice[5] w miastach Judy.12Książęta byli wieszani ich rękami,[6] oblicza[7] starszych nie szanowano. (Lm 1,19; Lm 2,10; Lm 4,16)13Młodzieńcy nosili kamienie młyńskie, a chłopcy potykali się pod [ciężarem] drewna.14Starcy przestali bywać w bramach, a młodzieńcy grać na strunach. (Jer 16,1)15Nasze serce przestało się cieszyć, taniec zamieniono nam w tren. (Ps 30,12)16Spadła nam z głowy korona,[8] biada nam, bo zgrzeszyliśmy! (Jer 13,18)17Dlatego nasze serce jest chore,[9] dlatego przygasły nam oczy – (Iz 1,5; Jer 8,18; Lm 1,22)18z powodu góry Syjon, że jest spustoszona, że biegają po niej lisy.[10] (Pnp 2,15; Ez 13,4)19Ty, JHWH, trwasz na wieki, Twój tron – z pokolenia w pokolenie. (Ps 9,8; Ps 45,6; Ps 93,1; Ps 102,13; Ps 103,19; Ps 145,13)20Dlaczego wciąż o nas zapominasz, opuściłeś nas na [tak] długie dni? (Ps 74,1; Ps 89,47; Iz 49,14)21Zawróć nas, JHWH, do Ciebie, a wrócimy! Odnów nasze dni[11] jak dawniej! (Jer 17,14; Jer 31,18; Ez 36,26)22Czy[12] odrzuciłeś nas ostatecznie? Czy pogniewałeś się na nas aż tak bardzo?[13] (Kpł 26,44; Pwt 30,1; Rt 3,18; Iz 57,14; Iz 64,9; Iz 64,12; Iz 65,6; Jer 31,1; Oz 11,1; Am 3,7)