Rodzaju 21 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Narodziny Izaaka

1 I JHWH nawiedził Sarę, jak powiedział, i uczynił JHWH Sarze, jak oznajmił. 2 I poczęła, i urodziła Sara Abrahamowi syna w jego starości, o tym czasie, który oznaczył mu Bóg. (Hbr 11,11) 3 I nadał Abraham swojemu synowi, który mu się urodził, którego mu urodziła Sara, imię Izaak. 4 I obrzezał Abraham Izaaka, gdy ten miał osiem dni – tak, jak przykazał mu Bóg. (Dz 7,8) 5 A Abraham miał sto lat, gdy urodził mu się jego syn Izaak. 6 Sara zaś powiedziała: Śmiech sprawił mi Bóg, każdy, kto o tym usłyszy, śmiać mi się będzie! 7 I powiedziała: Kto by powiedział Abrahamowi: Sara będzie karmić piersią synów – bo urodziłam^[1] syna w jego starości! 8 A gdy chłopiec podrósł i został odstawiony od piersi, Abraham wyprawił wielką ucztę w dniu odstawienia Izaaka.^[2] 9 Wtedy Sara zauważyła, że syn Hagar, Egipcjanki, którego ta urodziła Abrahamowi, żartuje,^[3] (Ga 4,29) 10 i powiedziała do Abrahama: Wypędź tę niewolnicę^[4] i jej syna, bo nie będzie dziedziczył^[5] syn tej niewolnicy z moim synem, z Izaakiem! 11 Słowo to wydało się bardzo złe^[6] w oczach Abrahama ze względu na jego syna. 12 Lecz Bóg powiedział do Abrahama: Niech nie wydaje ci się złe w twoich oczach to, co dotyczy chłopca i twojej niewolnicy. We wszystkim, co powie ci Sara, posłuchaj jej głosu, gdyż od Izaaka nazywane będzie twoje nasienie. (Rz 9,7; Hbr 11,18) 13 Syna twojej niewolnicy również uczynię^[7] narodem, gdyż jest on twoim nasieniem. 14 Wstał więc Abraham wcześnie rano, wziął chleb i bukłak z wodą i dał Hagar, włożył [to] na jej ramię, oraz dziecko, i odprawił ją. I [Hagar] odeszła, i błąkała się po pustyni Beer-Szeby.^[8] 15 A gdy wyczerpała się woda z bukłaku, porzuciła dziecko pod jednym z krzaków, 16 poszła i usiadła sobie naprzeciw w odległości strzału z łuku, bo powiedziała: Nie chcę patrzeć na śmierć dziecka. Usiadła więc naprzeciw, podniosła swój głos i płakała.^[9] 17 I usłyszał Bóg głos chłopca, i zawołał anioł Boży do Hagar z niebios, i powiedział do niej: Co tobie, Hagar? Nie bój się, bo Bóg usłyszał głos chłopca tam, gdzie on jest. 18 Wstań, podnieś chłopca i uchwyć go swoją ręką, gdyż uczynię z niego wielki naród. 19 I otworzył Bóg jej oczy, i zobaczyła studnię z wodą, poszła więc i napełniła wodą bukłak, i dała chłopcu pić. 20 A Bóg był z chłopcem. Wyrósł [on], zamieszkał na pustyni i został łucznikiem.^[10] 21 Mieszkał na pustyni Paran; a jego matka wzięła dla niego żonę z ziemi egipskiej.

Przymierze Abrahama z Abimelekiem

22 I stało się w tym czasie, że powiedział Abimelek^[11] i Pikol,^[12] dowódca jego wojska, do Abrahama: Bóg jest z tobą we wszystkim, co ty czynisz. 23 Przysięgnij mi więc teraz na Boga, że nie zdradzisz mnie ani mego potomka, ani mego rodu; łaskę, jaką wyświadczyłem tobie, wyświadczysz i mnie oraz ziemi, w której gościsz. 24 Wtedy Abraham odpowiedział: [Tak], ja przysięgnę.^[13] 25 Wypomniał jednak Abraham Abimelekowi sprawę studni z wodą, którą [siłą] zajęli słudzy Abimeleka. 26 I powiedział Abimelek: Nie wiem, kto uczynił tę rzecz. Również ty nie powiadomiłeś mnie o tym, a ja również nie słyszałem o tym do dzisiaj. 27 Wtedy Abraham wziął owce i woły i dał Abimelekowi, i obaj zawarli przymierze. 28 I ustawił Abraham osobno siedem jagnięcych samiczek ze stada. 29 Wtedy powiedział Abimelek do Abrahama: Na co te siedem jagnięcych samiczek, które ustawiłeś osobno? 30 I odpowiedział: Przyjmij tych siedem jagniąt z mojej ręki, aby były mi na świadectwo, że wykopałem tę studnię. 31 Dlatego nazwano to miejsce Beer-Szeba, ponieważ tam obaj złożyli przysięgę. 32 Tak zawarli przymierze w Beer-Szebie. Następnie powstał Abimelek i Pikol, dowódca jego wojska, i wrócili do ziemi filistyńskiej.^[14] 33 Abraham^[15] natomiast zasadził tamaryszek^[16] w Beer-Szebie i wzywał tam imienia JHWH, Boga Wiekuistego. 34 I gościł Abraham w ziemi filistyńskiej przez wiele dni.