Psalm 39

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Dla prowadzącego chór – dla Jedutuna.[1] Psalm Dawida.2 Stwierdziłem: Będę strzegł moich dróg, Abym nie zgrzeszył swym językiem. Przytrzymam[2] na uwięzi moje usta, Dopóki jest przede mną bezbożny.3 Zamilkłem w ciszy, Przestałem mówić o dobru, Lecz mój ból się nasilił.4 Rozpaliło się we mnie moje serce; Gdy rozmyślałem, zapłonął ogień[3] I przemówiłem swoim językiem: (Łk 24,32)5 Spraw, JHWH, abym poznał swój kres I to, jaka jest miara moich dni – Bo chcę wiedzieć, jak jestem znikomy!6 Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość [kilku] dłoni,[4] Okres mego życia jest jak nic przed Tobą. Tak! Tylko tchnieniem jest każdy człowiek, [nawet wysoko] postawiony. Sela.7 To prawda, niczym w cieniu porusza się człowiek, To prawda – na próżno się miota.[5] Gromadzi, a nie wie, kto to weźmie. (Łk 12,15)8 A teraz, Panie, na co czekam? Moja nadzieja jest w Tobie!9 Ratuj mnie od wszystkich moich przestępstw. Nie wystawiaj mnie na zniewagę bezmyślnego.10 Zamilkłem, nie otwieram swych ust, Bo to Ty tak sprawiłeś.[6]11 Odwróć ode mnie swój cios! Ginę przez wrogość[7] Twojej ręki.12 Karcisz człowieka karami za winę, Niszczysz jak mól to, co mu miłe[8] – To prawda, tchnieniem jest każdy człowiek. Sela.13 Wysłuchaj, JHWH, mojej modlitwy, Skłoń swe ucho na moje wołanie! Nie bądź niemy w obliczu moich łez! Gdyż jestem dla Ciebie przechodniem, Pielgrzymem – jak wszyscy moi ojcowie. (Hbr 11,13; 1 P 2,11)14 Odwróć ode mnie swe spojrzenie, Bym się uśmiechnął, nim odejdę i już mnie nie będzie!