1Dawidowy.[1] Błogosławiony [niech będzie] JHWH, moja skała – Ten, który zaprawia moje ręce do walki, Moje[2] palce do boju – (2 Sm 22,3; Ps 2,1; Ps 18,1; Ps 18,3; Ps 18,35; Ps 20,1; Ps 21,1; Ps 27,1; Ps 35,1; Ps 45,1; Ps 72,1; Ps 89,1; Ps 101,1; Ps 110,1; Ps 118,1; Ps 132,1)2Moja łaska i moja twierdza, Moja warownia i mój wybawca,[3] Moja tarcza i w Nim moja ucieczka – Ten, który mi poddaje mój lud.[4] (2 Sm 22,3; 2 Sm 22,48; Ps 18,3; Ps 18,48)3JHWH,[5] czym jest człowiek, że na niego zważasz, Syn człowieczy, że o nim myślisz? (Job 7,17; Ps 8,5; Hbr 2,6)4Człowiek przypomina tchnienie, Jego[6] dni – jak cień, który mija. (1 Krn 29,15; Job 7,7; Job 8,9; Job 14,2; Ps 39,6; Ps 39,7; Ps 62,10; Ps 78,39; Ps 102,12)5JHWH,[7] schyl swe niebiosa i zstąp;[8] Dotknij gór, niech zadymią! (2 Sm 22,10; Ps 18,10; Ps 104,32)6Zabłyśnij błyskawicą i rozprosz ich, Poślij swe strzały i wpraw ich w zamieszanie! (Ps 7,13; Ps 18,15)7Wyciągnij swoją rękę z wysoka, Wyzwól mnie i wybaw mnie od potężnych wód – z ręki cudzoziemców, (Ps 18,17)8Których usta głoszą marność I których prawica jest prawicą zdradliwą.9Boże, zaśpiewam ci nową pieśń, Zagram Ci na dziesięciostrunowej harfie! (Ps 33,2; Ps 33,3; Ps 96,1; Ps 98,1; Iz 42,10)10Ty dajesz królom zwycięstwo; Ochroniłeś Dawida, swego sługę, przed okrutnym mieczem.11Wyzwól mnie i ratuj mnie z ręki cudzoziemców, Których usta głoszą marność I których prawica jest prawicą zdradliwą.12Wówczas nasi synowie będą jak rośliny, Bujnie wyrosłe w swojej młodości, A nasze córki jak narożne kolumny,[9] Wyrzeźbione na kształt ozdób pałacu![10] (Za 9,15)13Nasze spichlerze[11] będą pełne Płodów wszelkiego rodzaju, Nasze owce będą rodzić tysiące, dziesiątki tysięcy na naszych polach! (Kpł 26,4; Pwt 8,13; Pwt 28,12; Ez 34,27; Ez 34,29; Łk 12,16)14Nasze bydło będzie ciężarne,[12] Bez szkód i bez strat[13] – i bez zawodzenia na naszych ulicach.[14] (Job 5,10; Przyp 8,26; Oz 4,16)15Szczęśliwy lud, któremu tak się powodzi, Szczęśliwy lud, którego[15] Bogiem jest JHWH![16] (Pwt 33,29; Ps 33,12)