Ozeasza 2

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 I będzie[1] liczba synów Izraela jak piasek morski,[2] którego nie można zmierzyć ani zliczyć.[3] I w miejscu,[4] gdzie do nich mówiono: Nie-mój-lud, będą mówić: Synowie Boga żywego. (Rdz 13,16; Rdz 15,5; Rdz 22,17; Rdz 26,24; Rdz 28,14; Rdz 32,12; Rdz 41,49; Kpł 26,9; Kpł 26,45; Pwt 30,5; Joz 3,10; Joz 11,4; Sdz 7,12; 1 Sm 13,15; 2 Sm 17,11; 1 Krl 4,20; 2 Krl 15,19; 2 Krn 13,3; Job 6,3; Ps 42,3; Ps 78,27; Ps 84,3; Ps 139,18; Jer 15,8; Jon 4,11; Rz 9,26)2 I zebrani będą synowie Judy, i synowie Izraela razem [połączeni], i ustanowią sobie jedną głowę, i ruszą [w górę] z ziemi![5] Tak! Wielki [to] będzie dzień Boże-zasiej! (1 Krl 12,6; Ps 71,20; Ps 95,4; Iz 43,6; Jer 3,18; Jer 15,7; Jer 30,9; Ez 37,12; Rz 10,1; Rz 11,26)3 Mówcie do swoich braci: Mój-lud! A do swoich sióstr: Litość-jej-okazano!4 Oskarżajcie waszą matkę, oskarżajcie, gdyż[6] ona nie jest moją żoną, a ja nie jestem jej mężem. Niech usunie nierząd ze swej twarzy i cudzołóstwo spomiędzy swych piersi,5 bym nie obnażył jej do naga i nie ukazał jej jak w dniu jej narodzin, i nie uczynił jej podobną do pustyni, i nie zamienił jej w suchą ziemię, i nie uśmiercił pragnieniem.6 A jej dzieci[7] nie otoczę litością, gdyż są one dziećmi nierządu.7 Tak, uprawiała nierząd ich matka, mnożyła wstyd ich rodzicielka. Tak, mówiła: Pójdę za moimi kochankami, dającymi mi chleb i wodę, wełnę i len, oliwę i napitek.8 Dlatego oto zagrodzę jej drogę cierniami i wymuruję przed nią mur, tak że nie odnajdzie swych ścieżek.9 Gdy będzie gonić za swymi kochankami, nie dogoni ich, a gdy szukać ich będzie, nie znajdzie. Wtedy powie: Ach, pójdę i wrócę do mojego pierwszego męża, gdyż wtedy było mi lepiej niż teraz.10 A nie wie ona, że to Ja dawałem jej zboże, moszcz, świeżą oliwę, obsypywałem ją srebrem i złotem – i oni używali tego dla Baala.[8]11 Dlatego wrócę i odbiorę im moje zboże w jego czasie i mój moszcz w jego porze, i odejmę moją wełnę i mój len do okrywania jej nagości.12 I wkrótce[9] obnażę jej lubieżność na oczach jej kochanków, i nikt nie wyrwie jej z mojej ręki. (Oz 4,16; Oz 5,7; Oz 8,8; Oz 8,13; Oz 10,2)13 I położę kres każdemu jej weselu, jej świętu, jej nowiom, jej szabatom i wszelkim jej rocznicom.14 I spustoszę jej winnice i figowce, o których mówiła: To ich zapłata dla mnie,[10] którą dali mi moi kochankowie – więc zamienię je w leśne gąszcza, paść się w nich będzie polne zwierzę.15 I nawiedzę ją za dni baalów,[11] którym spalała ofiary i [dla których] stroiła się w kolczyki i klejnoty, i chodziła za swoimi kochankami, a o Mnie zapomniała – oświadczenie JHWH. (Lb 25,3; Sdz 3,3; Sdz 8,33; 1 Krl 16,32; 1 Krl 18,19; 2 Krl 1,2; Oz 2,18; Oz 11,2)16 Dlatego oto Ja zwabię ją i zaprowadzę na pustynię, i przemówię do jej serca. (Pwt 30,6)17 I dam jej tam jej winnice, a Dolinę Niepokoju[12] zamienię w bramę nadziei, i zaśpiewa mi[13] tam jak za dni swej młodości i jak w dniu swojego wyjścia z ziemi egipskiej. (Joz 7,1; Joz 24,13)18 I stanie się w tym właśnie dniu[14] – oświadczenie JHWH – że zawołasz do Mnie: Mój Mężu! I już nie zawołasz do Mnie: Mój Baalu![15] (Rdz 2,23; Rdz 3,6; Rdz 3,16; Wj 21,3; Pwt 22,22; Pwt 24,4)19 I usunę z jej ust imiona baalów, i już nie będą wspominane ich imiona.20 W tym dniu zawrę dla niej przymierze z polnymi zwierzętami, podniebnymi ptakami i z tym, co pełza po ziemi, a łuk i miecz, i wojnę wyrwę z ziemi, i sprawię, że ułożą się do snu bezpiecznie.21 I zaręczę[16] cię z sobą na wieki, i zaręczę cię z sobą w[17] sprawiedliwości, prawie, łasce i miłosierdziu. (Wj 22,16; Pwt 20,7; Pwt 22,23; 1 Sm 18,25; 2 Sm 3,14)22 I zaręczę cię z sobą w wierności, i [wtedy] uznasz[18] JHWH.[19] (Rdz 4,1; Lb 31,18; 1 Krl 1,4)23 I stanie się w tym dniu, że odpowiem[20] – oświadczenie JHWH – odpowiem niebiosom, a one odpowiedzą ziemi,24 a ziemia odpowie zbożu, moszczowi i oliwie, a te odpowiedzą Boże-zasiej!25 I zasieję ją sobie w ziemi, i zlituję się nad Litości-jej-odmówioną, i powiem do Nie-mojego-ludu: Jesteś Moim-ludem, a on odpowie: Boże mój!