Posunięcia Nehemiasza w drugim okresie jego pobytu w Judei
1W tym dniu wyczytano w zwoju Mojżesza wobec słuchającego ludu[1] i znaleziono w nim napisane, że Ammonita ani Moabita nie wejdzie do zgromadzenia Bożego na wieki, (Pwt 23,4)2gdyż nie spotkali synów Izraela z chlebem i wodą, lecz wynajęli przeciwko nim Bileama, aby ich przeklinał, ale nasz Bóg przemienił przekleństwo w błogosławieństwo. (Lb 22,1; Pwt 23,3)3I stało się, gdy usłyszeli to polecenie, że wyłączyli z Izraela wszystkich mieszanego pochodzenia. (Ezd 9,1)4A [jeszcze] przed tym Eliaszib, kapłan, ustanowiony [zarządcą] w komnatach domu naszego Boga, spokrewniony z Tobiaszem, (Neh 2,10; Neh 4,7)5urządził mu przestronną komnatę tam, gdzie przedtem składano [rzeczy potrzebne do] ofiar z pokarmów, kadzidło, przybory, dziesięciny ze zboża, moszczu i oliwy, przypadające Lewitom, śpiewakom i odźwiernym, oraz plony ofiarowane kapłanom. (2 Krn 31,11; Neh 10,40)6A przy tym wszystkim nie było mnie w Jerozolimie, gdyż w trzydziestym drugim roku[2] [panowania] Artachszasta, króla Babilonu, wyruszyłem do króla – lecz ku kresowi dni wyprosiłem sobie od króla [zezwolenie na powrót]. (Ezd 5,13; Ezd 6,22; Neh 2,6)7A gdy przybyłem do Jerozolimy i rozeznałem się w niegodziwości, którą popełnił Eliaszib dla [korzyści] Tobiasza przez urządzenie mu komnaty na dziedzińcu domu Bożego,8oburzyło mnie to bardzo i kazałem wyrzucić wszystkie sprzęty domowe Tobiasza z komnaty na zewnątrz.9Kazałem też oczyścić te komnaty i sprowadziłem tam z powrotem sprzęty domu Bożego, [to, co potrzebne do] ofiar z pokarmów, oraz kadzidło.10Dowiedziałem się też, że nie dostarczono Lewitom ich części, dlatego Lewici i śpiewacy wykonujący pracę pouciekali, każdy do swojego pola. (Pwt 12,19)11Wystąpiłem więc przeciw zwierzchnikom[3] i powiedziałem: Dlaczego dom Boży został zaniedbany? Następnie zebrałem ich i postawiłem na ich stanowiskach,12a wszyscy Judejczycy przynieśli do składów dziesięcinę zboża, moszczu i oliwy. (Ml 3,10)13I wyznaczyłem [do dozoru] nad składami Szelemiasza, kapłana, Sadoka, pisarza, oraz Pedajasza spośród Lewitów; a na ich pomocnika Chanana, syna Zakura, syna Mataniasza, gdyż uchodzili za rzetelnych. Na nich [spoczywało] obdzielanie ich braci.14Zapamiętaj mi to, mój Boże, i nie wymaż mojej łaskawości,[4] którą okazałem dla domu mojego Boga i dla prowadzonej w nim służby. (Neh 1,8; Neh 5,19; Neh 6,14; Neh 13,22; Neh 13,31; Ps 7,9)15Zauważyłem też w tamtych dniach, że w Judzie wygniata się w szabat tłocznie, zwozi stogi, obciąża osły, a nawet wino, winogrona, figi i wszelkie ciężary, i sprowadza się je do Jerozolimy w dzień szabatu – i ostrzegłem ich przed sprzedażą żywności[5] w tym dniu. (Wj 20,8; Wj 31,12; Pwt 5,12; Job 38,41; Jer 17,21)16Również mieszkający w niej Tyryjczycy sprowadzali rybę i wszelki towar i sprzedawali w szabat synom Judy i w Jerozolimie.17Wówczas wystąpiłem przeciwko znaczniejszym Judy i powiedziałem do nich: Co to za niegodziwa rzecz, której się dopuszczacie przez to, że bezcześcicie dzień szabatu?18Czy nie tak postępowali wasi ojcowie, a nasz Bóg sprowadził [za to] całe to nieszczęście na nas[6] i na to miasto? Wy natomiast pomnażacie gniew przeciwko Izraelowi przez bezczeszczenie szabatu! (Jer 17,19; Am 8,4)19Gdy więc ściemniało się w bramach Jerozolimy przed szabatem, powiedziałem, aby zamykano wrota. Powiedziałem też, żeby nie otwierano ich aż dopiero po szabacie. Również niektórych z moich chłopców postawiłem przy bramach – nie wejdzie [tu] żaden ciężar w dzień szabatu. (Am 8,5)20Wtedy handlarze i sprzedawcy wszelkiego towaru nocowali na zewnątrz Jerozolimy raz czy dwa [razy].21Wystąpiłem więc przeciw nim i powiedziałem im: Dlaczego wy nocujecie przed murem? Jeśli się to powtórzy, wyciągnę przeciwko wam rękę. Od tego czasu nie przychodzili w szabat.22A Lewitom powiedziałem, aby byli oczyszczeni i przychodzili pilnować bram, aby uświęcić dzień szabatu. Również to zapamiętaj mi, mój Boże, i zmiłuj się nade mną według obfitości Twojej łaski.23Zauważyłem także w tamtych dniach, że niektórzy[7] Judejczycy sprowadzali sobie do zamieszkania kobiety aszdodyckie, ammonickie i moabickie. (Ezd 9,1)24A połowa ich synów mówiła po aszdodycku – albo językiem któregoś z tych ludów – i nie było wśród nich potrafiących mówić po judejsku.25Wystąpiłem więc przeciw nim i beształem ich,[8] i pobiłem spośród nich niektórych ludzi, i powyrywałem włosy, i zaprzysięgałem ich na Boga: Nie wydawajcie waszych córek za ich synów i nie bierzcie spośród ich córek [żon] dla waszych synów i dla siebie. (Wj 34,11; Pwt 7,1)26Czy nie przez to zgrzeszył Salomon, król Izraela? A przecież wśród wielu narodów nie było takiego króla, jak on. I był ukochanym swego Boga, i uczynił go Bóg królem nad całym Izraelem. Również jego doprowadziły do grzechu obcoplemienne kobiety. (2 Sm 12,24; 1 Krl 11,1)27A o was – czy trzeba słyszeć, że popełniacie tę samą wielką niegodziwość, by sprzeniewierzyć się naszemu Bogu przez sprowadzanie do zamieszkania obcoplemiennych kobiet?28A gdy [jeden] z synów Jojady, syna arcykapłana Eliasziba, został zięciem Sanballata, Choronity, wypędziłem go od siebie. (Neh 2,10)29Zapamiętaj im, mój Boże, że splamili kapłaństwo[9] i przymierze kapłaństwa i Lewitów. (1 Sm 2,27; Ml 2,4)30I oczyściłem ich ze wszystkiego, co obce, i ustaliłem posługi dla kapłanów i Lewitów, każdemu według jego pracy.31I ofiarę drewna [przywróciłem] w oznaczonych porach – i [podobnie] z pierwocinami. Zapamiętaj mi [to], mój Boże, dla [mojego] dobra. (Neh 10,34)