1W tym dniu ukarze JHWH swoim ostrym i wielkim, i mocnym mieczem Lewiatana,[1] zwinnego[2] węża, i Lewiatana, węża krzywego,[3] i zabije smoka, który jest w morzu.[4] (Job 3,8; Job 40,25; Ps 74,14; Ps 104,26; Jan 12,31; Ap 12,7; Ap 20,10)
Powiew wyzwolenia
2W tym dniu: Rozkoszna[5] winnica[6] – śpiewajcie o niej! (Kpł 25,3; Iz 5,1)3Ja, JHWH, jestem jej stróżem, co chwilę ją podlewam; by nie nawiedził jej [ktoś], dniem i nocą jej strzegę.4Nie ma we Mnie wzburzenia,[7] kto da Mi jednak cierń[8] [albo] oset, wystąpię z nimi[9] do walki i spalę je razem.[10]5Niech się raczej uchwycą mojej ochrony i niech zawrą ze Mną pokój – niech zawrą ze Mną pokój! (2 P 3,9)6W nadchodzących [dniach][11] wypuści Jakub korzenie,[12] puści pąki i zakwitnie Izrael, i napełni owocami oblicze świata. (Kazn 2,16)7Czy uderzył go tak jak ten, który go pobił?[13] Czy mordował, podobnie jak ich mordowano?[14] (Iz 27,2)8Przez wygnanie, przez wypędzanie jej[15] rozprawisz się z nią, [a] wypędził swym gwałtownym podmuchem w dniu wschodniego wiatru.9Dlatego przez to przebaczona[16] będzie wina Jakuba i taki [będzie] wszelki owoc usunięcia jego grzechu,[17] że legną wszystkie kamienie ołtarza jak wtedy, gdy rozbija się wapienne kamienie, i nie podniosą się już aszery ani ołtarze kadzidlane.10Gdyż miasto niedostępne osamotniało, jest mieszkaniem wyludnionym i opuszczonym jak pustynia. Tam paść się będzie cielę i tam będzie leżeć, i ogryzać jej gałązki.11Gdy uschną jej gałązki, będą pękać; przyjdą kobiety i ją podpalą. Gdyż to lud nierozumny; dlatego nie lituje się nad nim jego Stwórca, a Ten, który go utworzył, nie okazuje mu łaski.12I stanie się w tym dniu, że będzie młócił JHWH od strumienia Rzeki[18] aż do Potoku egipskiego;[19] a wy będziecie zbierani – jeden po drugim, synowie Izraela. (Rdz 15,18)13I stanie się w tym dniu, że zadmą w wielki róg i przyjdą zaginieni w ziemi asyryjskiej i rozproszeni w ziemi egipskiej, i pokłonią się[20] JHWH na świętej górze – w Jerozolimie. (Kpł 25,8; Iz 2,2; Iz 25,6; Iz 65,17; Iz 66,22; Ap 21,9)