Apokalipsa 16

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

1 I usłyszałem donośny głos mówiący z przybytku do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu. (Ap 15,1; Ap 15,5) 

2 Wówczas poszedł pierwszy i wylał swoją czaszę na ziemię; i wystąpiły na ludziach, którzy mają znamię zwierzęcia i kłaniają się jego podobiźnie, złośliwe i bolesne wrzody. (Ap 13,17; Ap 14,9; Ap 14,11; Ap 19,20; Ap 20,4) 

3 A drugi wylał swoją czaszę na morze; i stało się krwią jakby zmarłego – i umarła każda dusza życia w morzu. (Ap 8,8; Ap 11,6; Ap 16,4) 

4 A trzeci wylał swoją czaszę na rzeki i na źródła wód – i stały się krwią. (Ap 8,10) 

5 I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Jesteś Sprawiedliwy [Ty], który jesteś i który byłeś, Święty, że wydałeś taki wyrok; (Ap 1,4; Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 6,10; Ap 11,17; Ap 15,3; Ap 15,4; Ap 16,7; Ap 19,2) 

6 ponieważ wylali krew świętych i proroków, również im dałeś pić krew – zasłużyli na to. (Mt 23,35; Łk 11,49; Ap 17,6; Ap 18,24) 

7 I usłyszałem ołtarz, mówiący: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki. (Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 6,9; Ap 9,13; Ap 11,17; Ap 14,18; Ap 15,3; Ap 16,14; Ap 19,2; Ap 19,6; Ap 19,15; Ap 21,22) 

8 A czwarty wylał swoją czaszę na słońce; i dano mu przypiec ludzi ogniem. (Ap 6,12; Ap 8,12) 

9 I przypieczeni zostali ludzie wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami – i nie opamiętali się, aby oddać Mu chwałę. (Ap 2,21; Ap 9,20; Ap 11,13; Ap 13,6; Ap 14,7; Ap 16,11; Ap 16,21) 

10 A piąty wylał swoją czaszę na tron zwierzęcia; wówczas w jego królestwie nastała ciemność i z bólu gryźli swoje języki, (Ap 8,12; Ap 13,2; Ap 17,17) 

11 i bluźnili Bogu nieba z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, lecz nie opamiętali się w swoich uczynkach. (Ap 9,20; Ap 11,13; Ap 16,2; Ap 16,9) 

12 A szósty wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby mogła być przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca. (Ap 7,2; Ap 9,14) 

13 I zobaczyłem trzy duchy nieczyste wychodzące niczym żaby z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka; (Mt 10,1; Mk 1,26; Ap 13,11; Ap 18,2; Ap 19,20; Ap 20,10) 

14 są to bowiem duchy demonów, które czynią znaki i które idą do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki dzień Wszechmogącego Boga. (Mt 24,24; Łk 4,33; 1 Tm 4,1; Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 6,17; Ap 11,17; Ap 13,13; Ap 15,3; Ap 16,7; Ap 17,14; Ap 19,6; Ap 19,15; Ap 19,19; Ap 19,20; Ap 21,22) 

15 Oto przychodzę jak złodziej; szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i aby nie widziano jego pohańbienia. (Mt 24,42; Mt 24,43; Mk 13,33; Mk 13,35; Łk 12,39; Łk 21,36; Ef 4,22; Kol 3,9; 1 Tes 5,2; 1 Tes 5,4; 2 P 3,10; Ap 3,3; Ap 3,4; Ap 3,17; Ap 19,8) 

16 I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon. 

Siódma czasza plag ostatecznych Bitwa pod Harmagedonem

17 A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze; wówczas z przybytku, od tronu, wyszedł donośny głos, mówiący: Stało się! (Ef 2,2; Ap 4,2; Ap 11,19; Ap 16,1; Ap 21,6) 

18 I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i doszło do tak wielkiego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek istnieje na ziemi – tak wielkie było to trzęsienie. (Mt 24,21; Ap 4,5; Ap 6,12; Ap 8,5; Ap 11,13; Ap 11,19) 

19 I stało się, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części, a także miasta narodów runęły. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, aby mu dać kielich wina szaleństwa gniewu Bożego. (Ap 11,8; Ap 14,8; Ap 14,10; Ap 15,7; Ap 17,5; Ap 18,2; Ap 18,5; Ap 18,6) 

20 I wszelka wyspa uciekła i nie znaleziono już gór. (Ap 6,14) 

21 I spadł z nieba na ludzi wielki grad, jakby [o wadze] talentu; a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż była to bardzo wielka plaga. (Ap 11,19; Ap 16,9; Ap 16,11) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).